Mimo dobrych chęci Lotty Hektor chyba i tak miał już przechlapane, a znając doskonale paskudne charaktery czarodziejskich mistrzów i jeszcze paskudniejsze sposoby, na jakie się one objawiały wobec nieposłusznych uczniów, niedoszła czarodziejka dała sobie spokój i postanowiła nie pogarszać już sytuac...

Cała zaistniała tu właśnie sytuacja rozłożyła młodą poetkę na łopatki. Ładny numer wyciął ten cały Hektor. Serdeczny śmiech Lotty, jaśniejszy po stokroć od blasku portalu, w którym zjawił się prawdziwy pan domu, w półmroku pracowni zamigotał tysiącem barw. A tysiąc nowych pytań przywiał wiatr. — Dzi...

— Dobrze. To wrócę jutro po południu. Późnym popołudniem — podkreśliła z porozumiewawczym uśmiechem na ustach. — Dziękuję bardzo za pomo... oho! Pański praktykant chyba się nudzi! — rzuciła żartem, unosząc palec, kiedy doszło ich tupnięcie z góry. — Pewnie ma za mało roboty. Ooo, kiedy ja praktykowa...

Dziewczyna westchnęła raz jeszcze, tym razem ciężko i powoli, ale wciąż zachowując spokój. Zbliżyła się, nachyliła nad biurkiem i popatrzyła Mistrzowi prosto w oczy, niemal przyszpilając go wzrokiem, by upewnić się, że tym razem jej słowa na pewno do niego dotrą. — Nie kupiłam tego. Nie kupiłam. Roz...

— Dzień dobry. Interesantka przycupnęła na brzegu krzesła po przeciwnej stronie biurka i uśmiechnęła się nieśmiało do Hasenclavera. Jego niewyjściowość miała w jej oczach jakiś urok. Znacznie lepiej porozumiewała się z ludźmi tego rodzaju niż ze sztywnymi, oficjalnymi i wykrochmalonymi od stóp do gł...

Najmłodszy z grona kotów, które miały szczęście przeciąć w ostatnim czasie swe ścieżki z uroczą poetką, zapewne nawet nie wiedział, jak mądrze postąpił, dając drapaka w krzaczory. Gdyby tylko okazał się odrobinę mniej czujny, czekałby go los gorszy od laboratoryjnego szczura – jeszcze tego wieczora ...

— Fiu fiu, no nie może być — mruknęła sama do siebie, pojąwszy w nagłym olśnieniu proweniencję niepozornej na pierwszy rzut oka matrycy. Z szelmowskim uśmiechem pomyślała sobie, że oto rozwiały się burzowe chmury i cesarskie słońce zaświeciło właśnie dla niej. — Skąd ten łajdak to miał... — szepnęła...

— O chuj — wyszeptała Lotta bezgłośnie. Zgniotła kartkę i przerażona cisnęła ją precz. Była wszak osobą bywałą, rozeznaną w legendach, plotkach i wstrząsających opowieściach. Jeśli Velhad, jeśli warkocze, to nie ma bata, to fikuśne "F" mogło oznaczać tylko i wyłącznie niesławną Fialkę, potworzycę zr...

— Dobra, dobra, już! — Lotta wzruszyła ramionami i pozbierała manatki, w tym samym czasie usiłując odczytać to, co wykaligrafowano tak pięknie na ulotce dołączonej do opakowania oraz próbując wywnioskować, czy roztrzaskanie buteleczki pod nogami Messera zagroziłoby jego życiu lub zdrowiu. — Pan też ...

kilka smsów od obalonego pniaka

Nowoczesność w domu i w zagrodzie.

— Przeciąg, w istocie. — Burza z hukiem zamknęła drzwi. Ku udręce Messera – od wewnątrz. Uśmiech miała jak z cukru. — Naprawiłam. Proszę kontynuować. Porzucę chwilowo groźby na rzecz próśb i zapytam inaczej, nie o nienawiść, ale o radość, skoro to bliższe panu uczucie. Proszę się skupić i grzecznie ...

— Już zabieram! — warknęła Lotta, rozdrażniona bezdusznością i niestosownie wesołkowatym w obliczu żałoby sposobem bycia swojego rozmówcy. Wstała i zamaszystym ruchem zgarnęła ze stołu pakunek. Ostatkiem sił powstrzymała się przed pokazaniem Messerowi jakiegoś obelżywego gestu, zacisnęła tylko pięśc...

— Dobrze? SZCZĘŚCIE? Cieszy to pana, Messer?! Pan ma chyba serce z kamienia! Mógłby pan okazać odrobinę przyzwoitości! Dziewczyna zerwała się na równe nogi, oburzona zachowaniem Heydricha. Przez moment miała wręcz ochotę go uderzyć w pysk. Absurdalne uczucie prędko zostało stłumione, pozostała tylko...

— Tak, bardzo proszę — odparła "wdowa". Jej głos był słaby, łamiący się; był jak licha tama z cienkich patyczków, z trudem powstrzymująca potok bezbrzeżnej rozpaczy. Lotta spoczęła na krześle i z wdzięcznością przyjęła kielich, cokolwiek by się w nim nie znalazło, ze śmiertelną trucizną włącznie. St...

Poetka skinęła głową w podziękowaniu i z całych sił starając się sprawiać wrażenie osoby, która zamierza właśnie dokonać przeogromnej inwestycji zagranicznej, udała się pełnym godności krokiem we wskazanym kierunku. Gdyby miała ze sobą łasiczkę, to każdy wziąłby ją tu teraz za jakąś wielką księżną, ...