Stanęli na nadbrzeżu. Kriss , Liam oraz trójka jego pomagierów, raczej niewyróżniających się i tępawych, a przez to niewartych zapamiętania osobników. Jednakowo łysych, przysadzistych, w identycznie spranych łachach prezentowali się jak trójka braci-półgłówków z jednej matki, których najłatwiej roz...

— Tajemnica to żadna, ale detali nie lza mi zdradzać. Tedy rzekłem tylko trochę — skwitował. — Za rękę to nikogo nie złapali. Przyjdzie skrzyknąć drużynę i zapaść w lasy. Podjąć trop… Z zamyślenia wyrwała go uwaga Eista na temat rodzinnych stron i wprawiania się do łuku od wczesnego dzieciństwa. — ...

Sprowokowana pytaniem weterana Zerrikanka wyszczerzyła się szeroko. — A założysz się o własne gardło, Nordling? — spytała, gładząc wspaniałe stworzenie po chrapach z czułością, o którą trudno było ją podejrzewać. — Rayavat radzi wszędy dobrze. — Rondedaenth — zdecydowała się odwzajemnić introdukcję...

Nie, ze swoją znajomością skelligijskiego Kriss nie mogła parać się skjáldskapr , lecz samo opanowanie dialektu w stopniu komunikatywnym przydawało się jej nie po raz pierwszy. Fakt, że przez dzielnicę, w której się znajdowali, przewijało się najwięcej Wyspiarzy w mieście, jeśli nie wśród wszystkic...

Chociaż panujący we wspólnej sali gwar, rzeczywiście sprzyjał dyskrecji, zmniejszając szansę na podsłuchanie konwersacji przez niepowołane ucho, Cidaryjczyk nie oszczędzał na ostrożności. — Mówmy po skelligijsku. Wiem, że rozumiesz — odparł, przysuwając się bliżej ku rozmówczyni, by być lepiej słys...

Aust jadł w milczeniu, ograniczając się już tylko do słuchania dalszej części rozmowy na temat dworku. Po tym, jak Istka nawiązała do jego wcześniejszej, rzuconej mimochodem i bez głębszego namysłu uwagi o egzorcyzmach, zdecydował się ograniczyć dalsze spekulacje do czasu, aż będą wiedzieli więcej....

Łowczy zachichotał na sugestię młodego łucznika o napadzie. — Oj, żebyś ty wiedział… Kilka tygodni nazad myśmy tu mieli głośną sprawę ze zbójcami, co to byli napadli na konwój wiozący zebrany podatek. Sam przy tem byłem, bo mię zawezwali do oględzin miejsca i sprawdzenia tropów… No, ale przykaz mam...

— Nie tak szybko. — Kenton, spełniający w ich towarzystwie obowiązek podczaszego, oddał Lasocie napełnione naczynie, uśmiechając się półgębkiem do krasnoluda. — Noc jeszcze młoda, miarkujmy siły na zamiary. Dajmy przykład bycia świecami kultury, w opozycji do kolorowego tałatajstwa. A wódka, po spr...

Zamtuz funkcjonował i przynosił zyski. Kriss, jako zewnętrzna obserwatorka bardzo szybko pojęła skądinąd nieskomplikowane niuanse owego procesu, co w rezultacie pozwoliło jej na pośredni udział w owych zyskach. Recepta na to była bajecznie prosta, a przy tym niemal stuprocentowo skuteczna w swojej ...

Elspeth, zawtórowała partnerowi w czujności, szukając potwierdzającego tożsamość znamienia na twarzy tajemniczego przybysza. Przybysz odwzajemnił zresztą ciekawość Favresówny, uważnie taksując również ją i Tila. Pomimo przewag, liczebnej i zaskoczenia, obydwojga śledczych, śliski nie wydawał się sk...

Kaedweńska wódka okazała się być zimna i przejrzysta by górski kryształ. Pito ją schłodzoną, ale nie za bardzo, by nie zabić jej smaku. Lasota, który miał w swoim życiu kosztować podobnego specjału, nie zawiódł się jego jakością. Znać było, że wyszła z porządnej gorzelni, nie bimbrowni. Joreg, kosz...

Elfka cieszyła się zamówionym do posiłku trójniakiem, który dostarczono jej niedługo przed comberem. Obsługa, zbita z pantałyku prośbą o butelkę spirytusu, wyjaśniła, że nie sprzedają ani nie serwują tu podobnego alkoholu. Jako alternatywę i najmocniejszy alkohol w ofercie zaproponowano im za to ży...

— To paradna broń — zreplikował Kenton Lasocie, rozkładając ręce w udawanym zakłopotaniu. — Nic nie poradzę, że tnie jak prawdziwa. Hecklowi nie trzeba było powtarzać prośby. Z daleko było widać, że Lasota miał za sobą długi dzień. Dotarli tedy w podcienie pobliskiej kamienicy naprzeciw placu. Miej...

Rzut dla postaci Kriss de Valnor:

[dice:26xg47w4]7248:0[/dice:26xg47w4]

Eist miał szczęście. Być może były to przeprosiny od losu, za wcześniejsze powitanie, jakie zgotowało mu miasto. Po opuszczeniu gospody wrócił się po swoich śladach pod królewską kwesturę, gdzie nie tylko zastał rzeczonego łowczego. Pomimo wczesnej pory, zastał go także w doskonałym humorze. Doriań...