Krasnolud, mimo że świeżo wyleczony błogosławieństwem kapłanki, szybko był uległ przewadze liczebnej wroga. Za swoich czasów dwóch, ba! Nawet i pięciu ludzi byłby w stanie trzymać w szachu do usranej, jego albo jego przeciwników, śmierci. Teraz jednak, widząc wyłaniający się zza horyzontu patrol, ty...

Arbuth machnął ręką (oczywiście metaforycznie) na to że Kuszwa nie podał mu broni. Biedak był w szoku, a poza tym, to nie tak że ze swoją ręką byłby w stanie operować ciężkim dwuręcznym toporzyskiem. Skupił się na słuchaniu towarzyszy, baczeniu na nagłe ruchy pojmanych i ogólnie na okolicę. Jego wzr...

Arbuth przesunął wzrokiem czujnie po całej scenie. Spojrzał na leżącego, na swoich niedawno poznanych kompanów, a i wreszcie na obitą i pozbawioną broni "władzę". Spojrzał na nadziak w ręku, po czym westchnął i odrzucił go lekkim ruchem na ziemię, nieco dalej od swojego niedoszłego przeciwnika. Pow...

Arbuth splunął obficie na widok odskakującego przeciwnika. Nie żeby mu nie było na rękę przerwanie walki, ręka będzie napierdalała go jeszcze pewnie dobre parę dni, i nie do końca dał radę panować nad swoimi ruchami, czego dowodem było samo życie zbójcy. Wykonując okręgi lewą ręką, i głęboko oddycha...

Świst bełtu gdzieś nad głową i za plecami Arbutha wywołał dreszcz u krasnoluda. Najgorsze co może być, taka kusza. Fakt, pierońsko skuteczna, łatwa w obsłudze, ale człowiek nawet nie wiedział do końca co go zabiło gdy taka przebijała mu czaszkę. Walka nie powinna być taka. Walka powinna odbywać się ...