Zamrugała raz i drugi. Oszołomiona nawałnicą niezrozumiałych, mrożących krew w żyłach scen — zadrżała, choć w łaźni było duszno i parno. Irracjonalny chłód przeniknął Morganę do szpiku kości, hojnie obsypując jej znieruchomiałe na brzegu basenu ciało gęsią skórką. Spojrzała na trzymaną w dłoniach m...

Myśli Morgany przypominały obrośnięty powojem krzak malin. Pędy wątpliwości łacno zaciskały się wokół wiotkich gałązek wniosków wyrosłych na gruncie niepewnych informacji, pozbawiając Mavelle jakichkolwiek — słodkich czy cierpkich — owoców poznania. Zaprzątnięta ostatnim doznaniem, czy raczej jego ...

Na uwagę o tytułach wydęła lekko wargi, jakby się nadąsała. W istocie jednak nieposłuszna mimika twarzy zdradzała tylko zniecierpliwienie, bo mimo że diagnoza Gaspara była ze wszech miar słuszna, to zabieg był celowy. Ową szumnością Morgana oszczędzała sobie obcowania z totalnymi ćwokami i gołodupc...

Pudło , pomyślała Morgana. Niemal fizycznie poczuła jak splątane nici wątków, wniosków, podejrzeń i domysłów plączą się jeszcze bardziej i zaciskają boleśnie, tworząc rozpychający się w jej głowie kołtun. Kołtun, którego imię było Chaos. — No dobrze — mruknęła, przymykając na moment oczy. Ucisnęła ...

Gruziła.

Już miała powiedzieć Feretsiemu gdzie ma jego upodobania i co uważa za głęboko niewłaściwe, gdy obok nabranego gwałtownie powietrza do płuc Morgany chyłkiem wślizgnęła się duszność, odbierając jej wszelką zdolność werbalizacji myśli. Kaszląc głucho w kułak, drugą ręką oparła się mimowolnie o biurko...

Nie, nie tylko dlatego , pomyślała Morgana, nie kwapiąc się do suflowania. To coś znacznie bardziej osobistego. Sięgającego głębiej niż poczucie solidarności z innymi prywaciarzami w branży. Coś, co zrobiło z ciebie tego pozornie zobojętniałego na cały świat dekadenta, szukającego ukojenia w procha...

Marka kovirska i bizant, o.

Bizant.

Ten cudzysłów jest wielce podejrzany. Ale strzelam tak czy inaczej: Raffard Biały.

Słuchając tyleż precyzyjnych, co zdawkowych odpowiedzi Feretsiego, Morgana miała ochotę rzucić w niego trzymaną w ręku sakwą. Poniechała jednak — zrazu zdziwiona zachowaniem mężczyzny, a sparaliżowana skierowanym do niej pytaniem w chwilę potem. Odłożyła kaletę, by ukryć drżenie dłoni. Podejrzewała...

„Rivoli" w Mariborze.

W aldersbergskiej „Paprzycy”.

— Nie pamiętasz — powtórzyła z namysłem, sięgając po napełniony kubek. Oparta łokciami o blat biurka, z naczyniem wpół drogi do ust, Morgana wpatrywała się w fizys i rozświetlone słonecznym blaskiem tęczówki mężczyzny, jakby szukała w nich śladu kłamstwa, drwiny albo kpiny. — Dziwnym nie jest — sko...

W trakcie lektury miałam sporo wątpliwości interpunkcyjnych, ale sama nie jestem orłem z przecinków, więc w większości to zignorowałam, bo i tak nie potrafiłabym wskazać jak powinno być poprawnie. Poniżej zamieszczam pokręcone tu i ówdzie przez chochliki opisówki. http://vattghern.com/viewtopic.php?...