Vatt'ghern

Spójrz, towarzyszu, tutaj, o, jest nieożywiany, za to animowany dowód na to, że nauka, choć winna zawsze drogą być, jak i celem, to nie l'art pour l'art, to nie mrzonki fantastów ani suche niby kreda regułki stetryczałych teoretyków! Nauka, to… to… To Most Guildensterna! Przed prawie dwoma wiekami w kamieniu spetryfikowany, dziś, za sprawą profesorów, studentów i wychowanków naszej Katedry Techniki, na wieczność ruszonym! Cała ta konstrukcja może w zaledwie kwadrans rozłożyć swoje skrzydła niby raróg i rozstąpić się jako wody przed prorokiem Lebiodą, odcinając akademickie błonia od Parku Myślicieli, i to bez konieczności uciekania się do prymitywnej siły mięśni, do ciemiężonych w kieracie poczciwych, jucznych stworzeń, do magicznych sztuczek. Deus ex machina! O koncepcję pytacie? Cel i droga, towarzyszu, ale i wreszcie genialne rozwiązanie problemu wieczornych migracji między bursami… No, przynajmniej hipotetyczne. Nie zaskarbiło sobie ono poparcia kolegium. „Acta deos numquam mortalia fallunt”, śmią mówić!