Centrum podgrodzia

[Dziki Gon]

Szereg zwartych domostw ustawionych po dwóch stronach drogi prowadzącej na Bramę Mariborską wraz z mostem to serce i dusza podgrodzia. Domy, w większości kryte spadzistą dachówką miast strzechy i wzniesione z kamienia, pozwalają nie brać przedmurza za zwykłą ulicówkę, podobnie jak dziejący się tu w dni powszednie handel i rzemiosło. Mieszkańcy rozstawiają przy drodze i moście swoje kramy i stragany oferujące rozmaite towary, przeważnie świeże jadło oraz wyroby, których produkcją trudnią się w przydomowych warsztatach wespół z uskutecznianym podle brzegów rybactwem. Nad centrum podgrodzia góruje okazała kamienna kaplica grodzona niewielkim murkiem. Przez lata służąca okolicznej ludności za przestrzeń zebrań i narad lokalnej ławy, zaś jej piwnice jako miejsce pochówku najstarszych i zasłużonych podgrodzian. Bożnica, choć wzniesiona przed laty i wymagająca gruntownego odrestaurowania przeżywa dzisiaj istne odrodzenie — jej mury miast być azylem dla leczących kaca w cieniu i chłodzie, zapełniają wierni zasłuchani w pełne trwogi kazania płynące z ambony, a z ust misjonarzy zza Pontaru, którzy zawitali pod temerską stolicę, przynosząc ze sobą blask prawdziwej wiary.