Kamienica „Podedzwony”

Obrazek

Zabytkowe kamieniczki, budynki stawiane na oryginalnych elfich fundamentach, szerokie, brukowane aleje. Stare Miasto to jedna z najbardziej prestiżowych części Novigradu. Oczywiście, nie jest pozbawiona cieni.


Vespera
Awatar użytkownika
Posty: 182
Rejestracja: 07 cze 2021, 15:44
Miano: Elspeth Favres
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Vespera » 02 sie 2021, 1:58

Obrazek Kamienica usytuowana w południowej części starówki, vis-à-vis wejścia do Redańskiego Banku Pocztowego. Swą nazwę zawdzięcza godłu umieszczonemu nad portalem na fasadzie budynku - niewielkiej rzeźbie przedstawiającej trzy dzwony. Budynek dwukondygnacyjny, ze spadzistym dachem, dysponujący luksusem piwnicy i poddasza. Wzorem najlepszych mieszczańskich tradycji, parter zaaranżowano na gustownie urządzony antykwariat, o czym strudzony wędrowiec dowie się z szyldu przy portalu, uprzejmie zachęcającego go do wyzbycia się własnych pieniędzy. Drugie dźwierza do kamienicy, od jej tylnej strony, prowadzą z kolei do części mieszkalnej. Tamże, wyruszywszy zadbaną klatką schodową, dostać się można do mieszkania niejakiego Osberta Favresa na pierwszym piętrze, bądź wyżej – do Elspeth Favres okupującej drugą kondygnację.
Apartament Elspeth urządzono z największą troską o historyczny detal, z estetyką zdominowaną przez boazerię i stiukową dekorację, zaiste godną Stolicy Świata. Znajduje się tu zatem bawialnia z kominkiem, gdzie obrazy i kilimy rywalizują o atencję z intarsjowaną komodą i serwantką pełną bibelotów. Nie brakuje też sypialni z łożem z baldachimem i meblami zdobionymi dekoracją kwiatową, spośród których niektóre pamiętają bez miara stulecie. Nawet jadalnia łączona z kuchnią nie obyła się bez finezji, której apologetą stał się piec kaflowy. Zwieńczenie tej mieszczańskiej galanterii stanowi zaś gabinet połączony z biblioteczką, gdzie nadmiar foliałów próbuje wyprzeć ostatki wolnego miejsca zajmowanego przez drewniany sekretarzyk. Jest jeszcze strych, lecz ten najwyraźniej wyzbył się wykwintności, bowiem na podejrzanie zwykłych i niewymyślnych meblach gęsto zalegają wypchane zwierzęta, księgi, chaotyczne notatki, alembiki, retorty, palniki i wszelki inszy potrzebny śmieć, który niegodny jest bezczeszczenia wystrojów z pięter niżej. Ta część kamienicy to apartament dla kolejnego, nietypowego mieszkańca kamienicy - węża Echis carinatus, któremu najwyraźniej dobrze się pomieszkuje bez opłacania czynszu w sporym terrarium.
Słowem – dla zwykłych śmiertelników miejsce nie do osiągnięcia w ciągu jednego żywota, a jeno dla szczęśliwców, którym fortuna sypnęła pokoleniową schedą.
Ilość słów: 0
Nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie.

Vespera
Awatar użytkownika
Posty: 182
Rejestracja: 07 cze 2021, 15:44
Miano: Elspeth Favres
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Vespera » 03 sie 2021, 22:30

Dzwony Wielkiej Szpicy rozegrały się dźwięczną falą tonów, obwieszczając wiernym poranne nabożeństwo. Niecierpliwie zawibrowały cynowym śpiewem, drżącym głosem nawołały do szlachetności, spróbowały poruszyć nieznane dotąd struny duszy w czystych sercach, zapukały też do drzwi staromiejskiej kamienicy.
Atoli tam poruszyły jeno dłoń doglądającą czystej gorzały in spe w alembiku. Od wczesnych godzin porannych czarnowłosa białogłowa na poddaszu odprawiała jedyną akceptowalną w Novigradzie magię ludową. Kontrolowała co jakiś czas, czy para aby na pewno tańczy przez rurkę wychodząca z boku alembiku i dostaje się do klepkowego naczynia z wodą, by następnie, przez boczny otwór w dolnej jego partii, dotrzeć do odbieralnika. To była już ostatnia z trzech destylacji i nie chciała sztucznie jej przyspieszać, coby nie psuć smaku dzieła, jednakże zaczynała się w duchu nieco niepokoić, czy zdąży z tym jakże zacnym przedsięwzięciem przed spotkaniem w południe.
Wolała nie imaginować sobie reakcji jej szefa na sumitowanie się, iże spóźnienie wynikło z powodu robienia gorzały. Raczej nie pomogłaby też wyrażona troska o dobre zdrowie pewnego osobnika ze straży świątynnej. Chciałoby się rzec, iż przez żołądkową do serca, ale Elspeth miała już po prostu po dziurki w nosie wiecznego przyrządzania „Żonich łez”, co wynikało z chlania przez czarne kabaty po godzinach pracy paskudnej siwuchy powodującej kociokwik. Zamiast ciągle leczyć skutki, postanowiła wyeliminować przyczynę.
Poranek zatem rysował się dość pracowicie, choć większość czasu i tak próbowała bez sukcesu czytać najnowszy wolumin Linusa Pitta. Nie szedł gładko, oj nie, bo co rusz patrzyła na aparaturę, jak gdyby jej wzrok mógł magicznie ów proces przyspieszyć. Łudziła się, że przed wyjściem zdąży jeszcze alkohol zmieszać z wodą i poddać filtracji. Wszak w założeniu miał powalać dobrym smakiem, a nie horrendalną mocą procentów.
Ilość słów: 0
Nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie.

Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2401
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Dziki Gon » 04 sie 2021, 23:07

Dolatujące ze Szpicy echo dzwonów, które rozruszało jeszcze chłodne, poranne powietrze, przecisnęło się na poddasze kamienicy przez uchylone okiennice, niemal zagłuszając skrzypienie wspinających się po schodach kroków.
Ruch ledwie uchylonych drzwi udało jej się złowić ledwie kątem oka i w ostatnim momencie — na przekór swoim ponad sześciu stopom wzrostu, Osbert, niby Upiór Podedzwonów, potrafił zaskoczyć swoją obecnością nie gorzej niż wicht przed Imbaelk. Jego pobielała kompleksja, godna zresztą rewenanta, niechybnie zdradzała kolejną noc zarwaną nad inkunabułami. Podobnie jak niedopięta kamizela po ojcu narzucona na wczorajszą koszulę. Spod jej podwiniętych rękawów widziała fragment wytatuowanej rękojeści miecza oraz głęboką połyskliwą bliznę na lewym przedramieniu. Pamiątki z czasów zaciągu.
Nie zaskoczywszy jej pomimo wproszenia się do środka bez pytania, nadrobił czym innym — inaczej niż zwykle, tym razem nie czynił jej subiekcji. Nie przeszedł z miejsca do robienia przeciągu, by wygonić zasnuwające kwaterę eferwescencje, nie marudził na bulgoczące w retortach konkokcje, których odpryski groziły wypalonymi w podłodze i meblach dziurami. Nie wypomniał jej, jak miał w zwyczaju przez ostatni rok, zawyżonej polisy od pożaru, którą zmuszony był utrzymywać z powodu roboty, którą konsekwentnie przynosiła pod ich wspólny dach.
Wreszcie coś pożytecznego — wyrzekł z niekrytą kontentnością, nachylając się nad odbieralnikiem i organoleptycznie, mrużąc podkrążone cieniami oczy, oceniając mętność finalizowanej właśnie transmutacji. — To już faza nigredo? Czy zdegustujemy półprodukt?
Ilość słów: 0

Vespera
Awatar użytkownika
Posty: 182
Rejestracja: 07 cze 2021, 15:44
Miano: Elspeth Favres
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Vespera » 06 sie 2021, 1:28

A oto spośród intarsji i drewna, w którym skonało przed chwilą lekkie dźwierza skrzypnięcie, wynurzył się złowieszczy Cień. Juże szykował się do inkursji poddasza, w swej ignorancji na zdobycze alchemicznej nauki dybał, gdy nagle mara złożyła broń, przechytrzona perspektywą zażycia wody życia.
Patrzcie go, ledwo zwęszył woń okowity i już przyleciał jak ten truteń do plastra miodu. I pierwszy raz nawet nie zrzędzi — przywitała go z przekąsem Elspeth, kładąc ręce na biodrach i przesuwając ciężar ciała na lewą stronę. Dokładnie tak, jak robiła to ich matka, gdy ich niegdyś sztorcowała. Pokusiła się nawet o wiekopomny cytat: — Śniadanie byś wpierw zjadł, modlitwę do Wiecznego Ognia odmówił...
Po chwili jednak wróciła do wyprostowanej pozy i przyjrzała się bratu uważnie, tym razem z troską w oczach. Dopiero światło poranka uwydatniło w pełni jego wymowną aparycję. Frasowało ją to, że najstarszy rodu w obecnej formie nie przystawał do swej jakże zaszczytnej roli, a przypominał raczej ducha samego siebie straszącego we własnej kamienicy.
Osbert, ty sam jesteś już w fazie nigredo. Dlaczego znowu to sobie robisz? Jak jeszcze raz będziesz te swoje cymelia po nocach studiował, to ci je osobiście wsadzę do atanora. Zacznij wreszcie zażywać normalnego snu — zbeształa go jak bakałarz niesfornego żaka.— Dla ciebie to będzie dziś jeno degustacja dekoktów na sen. Półproduktu jeszcze nie rusz, wytrącają się ostatki niedogonów. Mocny jak diabli, trzeba będzie go rozcieńczyć.
Ilość słów: 0
Nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie.

Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2401
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Dziki Gon » 10 sie 2021, 22:24

Matula jak żywa — mruknął na udaną imitację Avy, ich nieboszczki matki, zmuszającą jego stężałą od bezsenności snu twarz do kolejnego mimowolnego uśmiechu. — Winszuję talentu do przedrzeźniania, Afa.
Lapsus brata, ponad wszelką wątpliwość celowy, był rzadkim przejawem właściwego mu dowcipu, od czasu wojny i wdowieństwa ujawniającego się w coraz to rzadszych przebłyskach. Zaszywający się nocami w swojskim półmroku swojej pracowni, Osbert zdawał się płonąć wyłącznie swoją pracą. Żyć po to, by psuć sobie wzrok przy kagankach, żywić się prozą i oddychać kurzem z przewracanych stronic.
Priorytetowe zlecenie — wyjaśnił od niechcenia najnowszy powód insomnii, knykciem trąc swędzącą powiekę. — Klient z Bractwa zamówił ode mnie kopię elfiego kodeksu z ósmego wieku post resurrectionem. Dobrze płaci, ale zależy mu na czasie. Opuszcza Novigrad na stałe.
Ukradkowe westchnienie wyrwało się z jego piersi, kiedy podniósł się znad aparatury, odwracając wzrok od obserwowanego procesu transmutacji. Odchodząc od roztasowanego na blatach laboratorium, przeszedł się po kwaterze, w poszukiwaniu kawałka wolnego zydla.
Niedogon, o wa — powtórzył, znajdując taboret i przysuwając go sobie, aby zasiąść nieopodal okna, patrząc na poranne niebo odwykłymi od jego widoku oczami. — Wielka mi niedogodność, niedogon. Na żołdzie, kiedy nie stało czasu, zdarzało się pijać sam zacier, bez czekania…
Dzwony na zewnątrz ustały w swym biciu. Spłoszone nimi ptactwo, ostrożnie i nieufnie zaczęło sfruwać z gzymsów i parapetów. Odwieczna terkotanina wozów pod oknami, niby na umówioną godzinę zaczęła przybierać na sile. Spod Redańskiego Pocztowego pokrzykiwali pierwsi gońcy zmierzający w kierunku miejskiej giełdy.
Mówią, że plaga wróciła do Mariboru i przeniosła się na Wyzimę — wyrzekł po czasie, kiedy zdawało się jej, że zadrzemał tam, gdzie siedział, uśpiony miarowym kapaniem destylującego się alkoholu. — U nas wprowadzili dodatkowy reżym na bramach. Narybek medyków z oxenfurckiej zjechał do miasta praktykować w Świętej Oldze.
Powiedzieli ci już... — brat urwał, by uwolnić cisnące się na usta ziewnięcie. — Słyszałaś coś więcej?
Ilość słów: 0

Vespera
Awatar użytkownika
Posty: 182
Rejestracja: 07 cze 2021, 15:44
Miano: Elspeth Favres
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Vespera » 14 sie 2021, 0:23

Elspeth spojrzała na brata z wyrzutem, który nie wymagał dlań werbalizacji. Niezrozumienie dla ponadczasowej wartości dziejowej takich klejnotów kultury jak elfi kodeks z ósmego wieku post resurrectionem jak zwykle emanowało z jej postawy. Teraz potęgowała je jeszcze niema admonicja, iż Osbert nocami rujnuje swe zdrowie przez coś tak nieużytecznego. Nie pokusiła się o próbę zgłębienia historii niekwestionowanego dzieła, choć to ani chybi rozbudziłoby z wrażenia jej brata, przyzwyczajonego do braku inklinacji siostry ku naukom humanistycznym. Niestety zamiast tego jej umysł jak zawżdy wykazał się jeno rozczarowującym pragmatyzmem.
Czemuż tak spieszno mu do opuszczenia Novigradu? Któż to taki? — zapytała mimowiednie o priorytetowego klienta.
Oparła się o blat jednej z komód, na której nie leżały akurat kruche utensylia możliwe do pobicia, podpierając o niego również dłonie i przyglądając się prawie że poetyckiemu zmaganiu śmiertelnika z potrzebą snu.
Nie chcę nawet słyszeć o tej żołdackiej berbelusze — przecięła kategorycznie wszelkie potencjalne dyskusje w temacie spożywania niedostatecznie wydestylowanego alkoholu. — W kamienicy Favresów pija się wyłącznie porządne trunki.
Natomiast przywołanie przez Osberta problemu plagi sprawiło, że przez twarz Elspeth przeszedł cień. Tak subtelny i efemeryczny, że prawie niedostrzegalny. Przez ułamek sekundy znów zobaczyła szare jak popiół twarze bliskich jej osób, a miast furmanek przed Redańskim Pocztowym usłyszała turkot wozów ze stertami zwłok wybijający ponure memento. Widok rychło zniknął, ale ostało w środku uczucie ciężkości, zalegające na dnie żołądka niczym plumbum nigrum.
Zaiste, środki prewencyjne zostały podjęte. Nie zapominaj o poświęceniu kapłanów odprawiających nabożeństwa w pocie czoła, by Wieczny Ogień wejrzał łaskawie na Novigrad i zarazę posłał na Nilfgaard — skomentowała ze zjadliwym spokojem, którym próbowała maskować własną obawę. — Nie mamy się tedy czym trapić, no chyba że Czarni wpadną na podobny pomysł i poproszą swoje Wielkie Słońce o odbicie plagi na północ. — Zacisnęła usta z takim zacięciem, jakby przeciw-modły do konkurencyjnego bóstwa stanowiły obecnie rzeczywiście największe wyzwanie dla Novigradu.
Nie nam się nynie frasować, a komu innemu. Magom — podkreśliła to słowo tak, że prawie wybrzmiało na czerwono w powietrzu subtelnie omglonym przez opary. — Władze wzięły się za ich ewidencjonowanie. Nie wątpię, że czarownicy świetnie się bawią w trakcie rewizji swoich pracowni i zamrażania ich kont w bankach.
Ilość słów: 0
Nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie.

Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2401
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Dziki Gon » 16 sie 2021, 0:17

Historyk z Ban Ard. Chyba nie spasował mu tutejszy klimat, pewnie woli góry od morza. Słyszałem, że Ogniste są wyjątkowo piękne o tej porze roku. Zwłaszcza Przełęcz Elskerdeg.
Aż dwa dowcipy z rzędu od samego rana w przypadku Osberta oznaczały już filuterny nastrój. Zachodziła realna obawa o to, jak jeszcze mógł się on objawić, skoro lista zwyczajowych autodestrukcyjnych zachowań została już odhaczona.
Może na przedmieściu — odkaszlnął, komentując zbożne wysiłki kapłanów w intencji odesłania plagi do nadawcy. — Bo nie na Głównej. Zbyt blisko interesów naszych przyjaciół znad Alby, coraz liczniejszych w mieście od czasu Cintryjskiego. Wota gotowe dolecieć i zakłuć niewłaściwe uszy.
Nabyta i wyrobiona w trakcie służby niechęć do „Czarnych” przebrzmiała w jego słowach, zanim zdążył ją ukryć. Pochyliwszy się na zydlu, potrząsnął głową czy to dla odpędzenia senności, czy w geście zaprzeczenia stawianej przez siostrę tezie. Lub obydwu naraz.
Mylisz się, siostra. Pomijając fakt, że tracę klientów, co bije mnie po kiesie, banki nie dopuszczą do dalszej ingerencji w transakcje swoich klientów. Zwłaszcza Giancardi, u których połowa Bractwa ma swoje oszczędności i fundusze, którymi zasila niemały procent transakcji tutejszej giełdy. To familia, więc poprą ich pozostałe klany. Zobaczysz, będzie po wszystkim, nawet zanim dotrze do Vivaldich. Zostaną same ewidencje i rewizje. Nie ugryzą tego inaczej, chyba że uderzeniem po licencjach.
Lata prowadzenia działalności w warunkach największego handlowego miasta w Czterech Królestwach skutkowały niezgorszym rozeznaniem w bieżącej sytuacji nawet u kogoś takiego jak Osbert, z racji wykonywanego zawodu i zainteresowań dotkniętego immanentną skazą zapatrzenia w przeszłość. Podobnie jak poczucie humoru, potrafiło objawić się w niespodziewanych momentach. W ostatnim czasie coraz rzadszych, bo z uwagi na rozbieżne style życia i funkcjonowanie o różnych porach, nieczęsto miewali okazje widywać się więcej niż przelotnie nawet pod wspólnym dachem.
Głupio zrobione. Jak na Chappelle. — Brat wyprostował się na zydlu, wyciągając szyję do tyłu, aż strzeliły kręgi. — Zawsze był z niego pragmatyk, choć przecież kawał skurwysyna. Wbrew temu co mówią, chyba faktycznie zaczyna dziadzieć. Starcza pielucha rzuca mu się na mózg.
Wypowiedziawszy swoje uwagi, dzięki którym za każdą z osobna w czasach świetności miasta mógłby liczyć na zaoczny i bezterminowy wyrok z finałem w wysokiej wieży, Osbert pokiwał głową i unormował się, to jest spochmurniał i popadł w zamyślenie.
To nie będą dobre czasy dla naukowców.
Ilość słów: 0

Vespera
Awatar użytkownika
Posty: 182
Rejestracja: 07 cze 2021, 15:44
Miano: Elspeth Favres
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Vespera » 21 sie 2021, 2:30

Nie może być. Stolica świata nie przypadła komuś do gustu? Nieprzyzwoicie wybredni są ci dzisiejsi etranżerowie — wyrzekła egzaltowanym tonem zmanierowanej arystokratki. — Nie ma gór, ale ognistości i romantycznych nazw jest pod dostatkiem. I do tego jaka bezpieczna okolica.
Przenikliwość brata wyraźnie ją zaskoczyła. Nie chodziło o to, że go nie doceniała, ale po prostu zdumiała ją trafność spostrzeżeń w kontekście kolejnej nieprzespanej nocy, jaką miał za sobą. Strach było pomyśleć, do jakich jeszcze wniosków mógłby dochodzić Osbert, gdyby na przykład zwyczajnie się wysypiał.
Albo uderzeniem po pewnej newralgicznej części ciała, co zwykle również przynosi wymierne efekty — uzupełniła oczywistość z galanterią godną akademika, który został pokonany w dyskursie, ale przynajmniej wytknął adwersarzowi brak poprawnie postawionego przecinka w zdaniu.
Zapewne masz rację, mądralo. Ale nawet z pieluchą zamiast mózgu Chappelle nie pokusiłby się o taki ambaras dla samej przyjemności drażnienia podatników. Musi kryć się za tym jakiś poważny i nagły powód.
Osbert był najlepszym papierkiem lakmusowym nastrojów novigradzkiego społeczeństwa. Wyraził pogląd, który przypuszczalnie podzielała znaczna część osób dotkniętych bezpośrednio lub pośrednio efektami wzmożonej aktywności przeciw czarownikom. Elspeth zastanowiła się nie bez złośliwości, czy asy przeprowadzające tę genialną akcję wzięły w ogóle pod uwagę ten aspekt i jego możliwe konsekwencje.
Cóż, widzę w tej sytuacji pozytyw nawet dla ciebie, braciszku — dodała po chwili. — Może dzięki tej krótkotrwałej niedogodności nieco stopnieje twoja nieskończona lawina pracy i wreszcie częściej skorzystasz z uroków własnego łóżka. Bo chyba nie zamyślasz zarywać kolejnej nocki przez te elfie bazgroły?
A potem Osbert wypowiedział mądrość, która regularnie dręczyła ją w wieku młodzieńczym, w trakcie studiów, a nawet po ich zakończeniu, za każdym razem powodując tę samą, alergiczną reakcję.
A kiedykolwiek były dla nich dobre? Słyszę to zdanie od lat, a ono wciąż jest tak samo popularne — odpowiedziała Elspeth z pochmurną nutą, która najwyraźniej udzieliła jej się od brata.— W dobie wojen, plag, ignorancji, zabobonu i anachronicznych zakazów czasy nigdy nie będą dobre. A może to już nie wina czasów. Może to kwestia własnej determinacji.
Ilość słów: 0
Nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie.

Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2401
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Dziki Gon » 25 sie 2021, 20:59

Przyjadą kolejni etranżerowie — zauważył. — Pewnie już nie tak zamożni. Przypuszczalnie pielgrzymi-gołodupcy, akurat w sezon.
Jak każdy rodzony Novigradczyk, również Osbert wykazywał tendencję do konsekwentnego wyznawania podziału na mieszczan i gentium minorum w postaci „etranżerów”, lekceważąc lub folgując faktowi, że ci ostatni stanowili bez mała pięćdziesiąt procent novigradzkiej populacji.
Poważny i nagły — powtórzył, zastanawiając się na głos. — Jak wylew, który rokrocznie wróżą mu nieżyczliwi i jak dotąd przegrywający wszystkie zakłady. Ja, jak na ironię, dostrzegam tu objawy poprzedzające i zgoła odwrotne. Mianowicie, niedokrwienie pewnych organów. Tych powyżej pasa, o pozostałe trzeba by rozpytać w „Passiflorze”.
Dowcip zdawał się nie tępić, podsuwając bratu na język słowa, które — gdyby wzorem kazań z przedmieść — doleciały niewłaściwych uszu, sprawiłyby, że on sam zacząłby być tępiony. Na tyle skutecznie, by Elspeth mogła wyświadczyć mu ostatnią przysługę, uruchamiając swoje akademickie kontakty celem wpisania go na listę gatunków zagrożonych.
Tym razem jednak domyślała się powodu, który sprowokował zjadliwość brata. Nie pierwszy, ani zapewne nie ostatni raz, chodziło o bezgwarancyjną akredytywę zaufania, której konsekwentnie udzielała swoim przełożonym oraz ich przełożonym.
Papierek wykazał modelową wręcz kwaśność. Jeśli faktycznie był zwierciadłem sentymentów novigardzkiego społeczeństwa, istotnie nie należało ruszać się za próg kamienicy bez samogonu. I już teraz myśleć o jego solidnym zapasie na zimę.
Oczywiście, że nie — obruszył się, nieco teatralnie, na sugestię, że mógłby poświęcić elfim kodeksom kolejną nieprzespaną dobę swojego życia. — Tę nockę zamierzam zarwać nad „Traktami Exeterskimi”.
— Tam, gdzie dziś wełnią się góry, będą kiedyś morza tam, gdzie dziś piętrzą się morza, będą kiedyś pustynie. A głupota pozostanie głupotą. Nicodemus de Boot. — zareplikował na dręczącą ją od młodości przestrogę sentencjonalnie, choć nieco nietrafnie. — Nie, czekaj. Pochrzaniłem. Może faktycznie przyda mi się trochę zdrzemnąć.
Powoli podniósł się z zydla i przystanął, przyglądając w milczeniu siostrze. Za oknem Novigrad ożywał na dobre, wybuchając gwarem przekupniów, stukotem dziesiątek butów i podków, żywotami trzydziestu tysięcy dusz, nie licząc etranżerów. Odwiecznego, kręcącego się jak Uroboros w pogoni za własnym ogonem, interesu, pieniądza, nieustannie wędrującego z rąk do rąk i miejsca na miejsce, lecz niezostającego nigdzie na dłużej. Zupełnie jak krew w krwiobiegu.
Odlej mi trochę — poprosił, wyrwany z namysłu przybierającym na sile hałasem za oknem. — Jeśli masz jakieś oszczędności, zainwestuj w kamienie szlachetne. Pójdą w górę.
Tak oto dając wyraz swej braterskiej troski, Osbert opuścił pokój na poddaszu, zsuwając się po schodach w zacienione żaluzjami odmęty swoich kwater, by zaznać nieco namiastki odpoczynku. Pozostawiając Elspeth z decyzją, co poczynić z resztą pracowicie rozpoczętego dnia.
Ilość słów: 0

Vespera
Awatar użytkownika
Posty: 182
Rejestracja: 07 cze 2021, 15:44
Miano: Elspeth Favres
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Re: Kamienica „Podedzwony”

Post autor: Vespera » 27 sie 2021, 0:32

Elspeth nie skomentowała złośliwości brata. Przyjęła spływający deszcz jadu z niewzruszoną miną i choć nie nałożyła metaforycznego kaptura ochronnego, nie przemokła zbytnio tą kwaśną mżawką. Chciałoby się rzec, że po prostu przywykła już do utyskiwań na novigradzkie organy bezpieczeństwa i ich namiestnika, ale po prawdzie to zwyczajnie nie miała argumentów do riposty.
Poza tym ciężko było dyskutować z Osbertem, który podświadomie dysponował autorytetem „sprawowania władzy" przyznanym mu na mocy orzeczenia ich matki, egzekwowalnym za każdym razem, gdy zostawali sami w domu bez opieki dorosłych. Fakt, że miało to miejsce jakieś 20 lat temu, a jego młodsza siostra była teraz – cytując nomenklaturę słynnego na świecie sowizdrzała – przedstawicielką kontrowersyjnego sektora publicznego, zdawał się mu chyba umykać.
Dopiero jawna zapowiedź kolejnego aktu autodestrukcji popełnionego z premedytacją wzbudziła w niej emocje.
Jesteś nieodpowiedzialny i uparty jak osioł — powiedziała ze złością. — Rób tak dalej, to rychło skończysz w Świętej Oldze. I zapomnij, że będę ci tam czytać na głos te historyczne brednie.
Uczyniwszy ostentacyjne westchnięcie dezaprobaty, odniosła się z łaską do wyrażonej przez brata prośby.
Jedna butelka jest twoja — potwierdziła należną mu bezsprzecznie dolę gorzałki. — Akt własności przypieczętowany, możesz wreszcie iść się wyspać.
Decyzja co do reszty pracowitego dnia nie była trudna, Elspeth chciała nareszcie sfinalizować trwający od kilku dni proces wytwarzania wysokojakościowego, czystego alkoholu. Poczekała jeszcze z dobrych parę minut, nim destylacja dobiegnie końca. Jak zwykle niezastąpiona okazała się organoleptyka, która pozwoliła jej na ocenę, czy produkt końcowy w istocie spełnia kryteria porządności. Po wyliczeniu proporcji na karteluszu chciała jeszcze wziąć się za rozcieńczanie spirytusu do uzyskania mocy, która nie zabija i po zmieszaniu zostawić go przed wyjściem, by się przegryzł. Wszystko jednak pod ścisłą kontrolą czasu — wiedziała, ile minut potrzebuje na dotarcie do roboty, toteż określiła sobie godzinę, o której musiała bezapelacyjnie wyjść, nie bacząc na to, czy wyrobiła się ze swoimi planami alkoholowymi.
Podług znanej mądrości ludowej spóźnianie się na spotkanie z szefem było raczej złym pomysłem. Ale spóźnianie się na spotkanie z tym szefem było bardzo złym pomysłem.
Ilość słów: 0
Nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie.

Odpowiedz
meble kuchenne na wymiar cennik warszawa kraków wrocław