Dzika plaża

Obrazek

Piaszczyste wybrzeże, rozciągające się na północ od miasta. Półdzikie i zarośnięte nadbrzeżnymi trawami. Przesycona solą i echem mew bryza wichrzy je bez ustanku, idąc od odmalowanego akwamaryną horyzontu.


Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2401
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Dzika plaża

Post autor: Dziki Gon » 18 mar 2018, 17:12

Obrazek


Kawałek wybrzeża wolny od rybackich chat i innych szczątków cywilizacji. Nawet trupy wrzucane do kanału przez miastowe gangi jeno z rzadka wypływają tu na falach. Porośnięte rozkołysanymi od bryzy trawami wydmy łagodnymi pagórkami przechodzą w jasny piasek plaży, upstrzony drobnymi muszelkami. Morze wyrzuca na brzeg wodorosty i uczepione ich kraby, niosąc zapach soli i wszechobecny szum, zagłuszający echa pobliskiego miasta.
Ilość słów: 0

Xaleandre
Awatar użytkownika
Posty: 29
Rejestracja: 17 cze 2020, 10:45
Miano: Xaleandre
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Re: Dzika plaża

Post autor: Xaleandre » 13 lis 2020, 20:24

Szczerze mówiąc Xaleandre niezbyt już przejmowała się tym co zostanie tutaj uznane za osobliwe, wszak sama była chodzącą osobliwością, większą i bardziej umięśnioną niż prawie wszystkie kobiety i znaczna część mężczyzn, których tu spotykała, o ciemniej skórze, z piórami wplątanymi we włosy, cóż więc za różnice zrobi kogut jako wisior? Szczególnie taki, który najwidoczniej nawoływał do Xaleandre. Chyba dobrze będzie go mieć przy sobie jak najbliżej.
Weszła na niewielkie wzniesienie skąd roztaczał się widok na plażę. Dziwny odgłos utrzymywał się jeszcze przez jakiś czas by wzmóc na sile i potem zaniknąć kompletnie. Z tego miejsca właśnie mogła zobaczyć Gię, która zdążyła już nawet wejść do wody w poszukiwaniu swojego zwierzątka. Xaleandre cieszyła się, ze ją znalazła, i już i tak zaczęła zmierzać w kierunku plaży, szukając jakiegoś zejścia, które nie byłoby daleko, ale i nie skończyło się na przykład skręceniem karku podczas schodzenia. Nie było słychać co Gia mówi, wiatr zagłuszał jej słowa. Do czasu, bo w poewnym momencie wydała z siebie mrożący krew w żyłach wrzask. Xaleandre spojrzała na dziewczynę potem na stwora, który spowodował ten okrzy. Wyciągnęła saberrę po czym zbiegła w kierunku Gii tak szybko jak umiała. Udało się jej sprawnie zbiec i szybko znalazła się przy potworze. Nie traciła czasu, nie chciała wszak stracić elementu zaskoczenie i zaatakowała go od tyłu. Kiedy była już na tyle blisko, że wiedziała, że to ma sens, wyskoczyła czy też wysunęła się szybk do przodu, jednocześnie zadając pchnięcie saberrą, mniej więcej na takiej wysokości i w okolice gdzie przeciwnik powinien mieć serce, a przynajmniej człowiek by miał. Miała nadzieję, że siła jaką do tego użyła będzie wystarczająca. Ale w duchu przygotowywała się już by zaatakować kolejny raz w zależności od sytuacj, to w jaki sposób zaatakuje.
► Pokaż Spoiler
Ilość słów: 0

Kościej

Re: Dzika plaża

Post autor: Kościej » 19 lis 2020, 21:09

► Pokaż Spoiler
Ilość słów: 0

Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2401
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Re: Dzika plaża

Post autor: Dziki Gon » 19 lis 2020, 22:32

Skarpa, choć wysoka, miała łagodne, piaszczyste zbocze, po którym Xaleandre na poły zbiegła, na poły się ześlizgnęła. Nie zatrzymując się, błyskawicznie złapała równowagę i w kilku susach znalazła się przy potworze. Wkładając w pchnięcie cały zebrany po drodze impet, dźgnęła go w okolice lewej łopatki.
A przynajmniej tak sądziła, celując.
Stwór obrócił się w mgnieniu oka, zgarbił i uskoczył przed ciosem, wydając z siebie nienawistny skrzek. Saberra przebiła parne powietrze i nic poza tym. Nie napotkawszy zaś oporu, siła pchnięcia zachwiała Qalaminą. Zaskoczenie trwało u świetnie wyszkolonej wojowniczki może z pół uderzenia serca, ale dokładnie tyle samo potrzebowało oślizgłe monstrum, by odwdzięczyć się jej pięknym za nadobne. Długie, uzbrojone w potężne szpony łapsko mignęło siną smugą.
Xaleandre poczuła szarpnięcie, a w chwilę potem rozlewające się po ramieniu ogień i krew.
► Pokaż Spoiler
► Pokaż Spoiler
Ilość słów: 0

Xaleandre
Awatar użytkownika
Posty: 29
Rejestracja: 17 cze 2020, 10:45
Miano: Xaleandre
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Re: Dzika plaża

Post autor: Xaleandre » 12 lut 2021, 16:58

Xaleandre udało się zeskoczyć sprawnie i szybko, myślała, że jej własna szybkość i zaskoczenie wystarczy by pozbyć się lub przynajmniej zranić potwora. Wydawało się jej, że uderzy w miejsce, w które celowała. Była bardzo zaskoczona, kiedy to się nie udało, a jedyne co przecięła to było powietrze. Pozwoliła sobie na zbyt długie zaskoczenie, nawet jej reakcja wydawać by się mogła szybka, była jednak niewystarczająco szybka.
Poczuła szarpnięcie pazurów potwora, a potem ból i po jej ramieniu popłynęła krew z rany oraz ogień. Wiedziała, że musi opanować sytuację, zacisnęła więc zęby, starając się przynajmniej na razie nie zwracać uwagi na ból, wiedziała, że da radę wykrzesać z siebie jeszcze jeden atak. Teraz albo nigdy. Natarła przed siebie, trzymając broń w drugiej ręce, która jeszcze nie krwawiła.
► Pokaż Spoiler
Ilość słów: 0

Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2401
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Re: Dzika plaża

Post autor: Dziki Gon » 26 lut 2021, 23:18

Zaatakowała jak żmija, nie zważając na ból, krew ani strach. Saberra wgryzła się zachłannie w długie, chude łapsko, jakby chciała wyssać zeń szpik. Xaleandre poczuła jak brzeszczot szoruje po kości, zobaczyła jak struga ciemnozielonej posoki znaczy piach.
Monstrum zaskrzeczało przeraźliwie, gniewnie. Szarpnęło się w tył, nie przestając syczeć. Na jego pozbawionym emocji obliczu o rybich oczach Zerrikanka nie dostrzegła niczego, ale w owym skrzeku wychwyciła jakby karykaturalne echo strachu. Wizg mógł nieznacznie przywodzić na myśl ranne, przerażone konie na polu bitwy. Ale tylko nieznacznie.
Wtem, Xaleandre posłyszała jeszcze jeden wrzask i zobaczyła jak w stronę potwora leci... srebrny puchar. Zaraz potem drugi, również w akompaniamencie bojowego okrzyku, po nim zaś butelka z ciemnego szkła, która roztrzaskała się o cielsko topielca, nie uczyniwszy mu specjalnej szkody, za to znacznie go rozproszywszy.
No chodź, obesrańcu! — krzyknęła Gia, wymachując rękami i zachodząc potwora od flanki. — Na co czekasz! Tutaj jestem!
Stwór zaskrzeczał znowu i rzucił się na dziewczynę. Ta, wyczekując odpowiedniego momentu, przypadła do ziemi. Szpony przejechały jej po grzbiecie, wzbijając w parne powietrze garść kłaków z wypełnienia absurdalnie kolorowego kubraka. Zdołała jednak czmychnąć potworowi między nogami i nie oglądając się za siebie pognała ku skarpie, krzycząc:
UCIEEEKAAAJ!
► Pokaż Spoiler
► Pokaż Spoiler
Ilość słów: 0

Xaleandre
Awatar użytkownika
Posty: 29
Rejestracja: 17 cze 2020, 10:45
Miano: Xaleandre
Zdrowie: Zdrowy
Profil Postaci: Profil Postaci
Karta Postaci: Karta Postaci

Re: Dzika plaża

Post autor: Xaleandre » 13 sie 2021, 2:18

Udany atak, w końcu dosięgnęła saberrą bestię, dźwięk oręża uderzającego o kość i widok krwi tryskającej z rany, był najlepszym widokiem jaki Xaleandre mogła zobaczyć w tym momencie. Najwyraźniej cios zrobił i wrażenie na bestii, wydawała się przestraszona nieco i możliwe, że zaskoczona takim obrotem sprawy. Nie było dane Xaleandre zastanowić się nad takim obrotem sprawy, ani nad drugim atakiem, kiedy jej oczom ukazał się srebrny puchar lecący w stronę potwora. Widok dosyć niecodzienny co by nie mówić.
Gia okazała się być dużo odważniejsza niż mogło się to z początku wydawać. Kiedy tylko będzie okazja będzie trzeba jej podziękować. Przez myśl jej nawet przemknęło, że dziewczyna może być szalona w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Kiedy tylko upewniła się, że Gia jednak umknęła potworowi w jednym kawałku, Xaleandre sama rzuciła się do ucieczki tuż za Gią, w tym samym kierunku.
Ilość słów: 0

Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2401
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Re: Dzika plaża

Post autor: Dziki Gon » 13 sie 2021, 13:54

Potwór zaskrzeczał, czy to zaskoczony, czy może klnąc w sobie tylko znanym języku, i obrócił się błyskawicznie za siebie. Nie pognał jednak za Gią. Zawahał się, skupiając rybie spojrzenie na stojącej bliżej Xaleandre. Gdy ta ruszyła nie do ataku, lecz do ucieczki, monstrum drgnęło, zabujało się na długich, patykowatych nogach i cofnęło o krok, sycząc nisko i przeciągle. Była to ostatnia rzecz, jaką Zerrikanka zarejestrowała kątem oka, nim puściła się pędem w ślad za malarką.
Wznosząca się przed nią skarpa i zostawiana za plecami plaża rozmywały się w barwne powidoki, gdy biegła, ile sił w nogach. Napompowana adrenaliną nie zauważyła nawet, kiedy znalazła się na górze, w otoczeniu rzadkiego, sosnowego zagajnika. Nie zatrzymywały się jednak, pędziły dalej i dalej, śmigając pomiędzy pniami drzew, przeskakując przeszkody, tratując paprocie i borówki, płosząc ptactwo i drobną zwierzynę, niemal unosząc się parę centymetrów nad ziemią.
Przynajmniej do czasu, aż nie wypadły niespodziewanie z lasu na wydeptany wśród wydm trakt, ani chybi ten sam, który ciągnął się dalej łukiem od miejsca, w którym nie tak dawno temu zeszły na plażę.
Chy… chy… chy… — dyszała, zgięta wpół i wsparta dłońmi o kolana Gia. — Chyb… chybaśmy… to zgubiły…
Próbując się wyprostować, stęknęła i chwyciła się za bok. Wciąż rzężąc jak zajechany koń, otarła pot z czoła i osłaniając oczy wolną ręką, spojrzała w zalaną słonecznym blaskiem, nadbrzeżną gęstwę.
Co… co to… kurwa… było…
Xaleandre nie odpowiedziała.
Upadła na kolana, co po tak wyczerpującym biegu było jak najbardziej zrozumiałe. Mniej zrozumiałe było to, że Zerrikanka na tym nie poprzestała, lecz osunęła się na piaszczysty trakt, a jej bezwładne ciało jęło rzucać się w konwulsjach. Z ust pociekła jej piana, z wywróconych białkami do góry oczu sączyła się krew, a rozharatane ramię cuchnęło jak łajno.
Kiedy Gia przypadła do wojowniczki, ta wierzgnęła po raz ostatni i zupełnie zesztywniała.
► Pokaż Spoiler
Ilość słów: 0

Odpowiedz
meble kuchenne na wymiar cennik warszawa kraków wrocław