Nie czekał na jej cios. Poruszał się lekko, utrzymując dystans. Klinga trzymana swobodnie na wysokości bioder mogła stać się dowolną zastawą, więc aby znaleźć lukę, musiała zmusić do zmiany pozycji. Nie pozwolił jej na to. Kiedy klinga Elspeth błysnęła w wypadzie, przeniósł ciężar ciała na dostawną...

— Bacz na słowa, karle. Nie jestem Aedirnem ani Kaedwenem, tylko Redańczykiem — uniósł się Ratiz, unosząc również upierścieniony palec w ostrzegawczym geście. Łobuzerski błysk w oku i skurcz uśmiechu w kąciku wskazywały, że cała scena była powodowana krotochwilą, nie faktyczną ansą. — Jak postępowa...

Wojownik odebrał nagrodę z rąk kobiety niby wasal inwestyturę. — Zatrzymajcie też szkatułę — rzekła. — Na pamiątkę naszej współpracy. Wystrugałam ją sama, ale nie obrażę się, jeżeli ją sprzedacie. Kupiec, który zna się na rzemiośle, odkupi ją za uczciwą cenę. Na planowanego spotkania z czarodziejam...

Zignorował jej słowa. Nie poruszywszy się, stał w milczeniu nad magiem, rzucając na niego swój cień niby kostucha. Sztych ostrza opierał o jego gardło — bardziej z profilaktyki niż faktycznej potrzeby. W tym stanie czarodziej nie stanowił dla niego zagrożenia. Nie zaprotestował, kiedy podeszła, żeb...

https://i.imgur.com/3a9Fir3.png Flatau odebrał rzeźbiony, wyspiarski kielich w imieniu Florenta. Obróciwszy naczynie w dłoni, poddał je szybkim oględzinom i odstawił na bok. — Wiadomość? Nie — zaprzeczył, pochylając się na krześle, aby sięgnąć do najniżej położonej szuflady biurka. Powoli, używając...

https://i.imgur.com/8mMRwnr.png — Szybszy wykrok! Uderzaj od wewnątrz! —Arno nie wstrzymywał ciosów. Parowane uderzenia treningowej klingi czuła w całym ramieniu, sflaczałym po przedłużającym się okresie rekonwalescencji w Świętej Oldze. Od początku ich wspólnych treningów, Valderrama szybko dał je...

— Pięćdziesiąt za brodę? — Von Frentz uśmiechnął się pobłażliwie pod kręconym wąsem, kołysząc winem w pucharze. — A nie pytałeś może, ile dają za głowę? Szlachcic parsknął w kielich, unosząc go ku powale, by pociągnąć kończący łyk. Buszujący między naczyniami brodacz znalazł na uspokojenie michę bi...

— Dziękuję za sugestię — Tym razem stolarka zapanowała nad twarzą znakomicie. Albo to skrupuły zapanowały nad weteranem, otępiając jego percepcję. Zagapiwszy w sobie tylko znany punkt na ścianie, rozważyła sobie jego radę w milczeniu. Za oknem Daromir śmiał się i dokazywał, bezowocnie próbując powt...

— To nie chędożony piknik — przerwał obcesowo logoreę elfki, zmęczony autobiografią, którą raczyła go po każdym pytaniu. — Pytałem, czy masz pełną kichę, nie o twoje nadzieje. Spojrzał w bok, na usłaną utensyliami kuchnię i gotujące się w naczyniach dekokty. — Przez następne kilka godzin lekarstwo ...

Za oknem Daromir próbował powtórzyć sztuczkę ochroniarza. Zebrawszy jabłka, podrzucił je w powietrze, lecz przegrał z grawitacją. Złapał jedno — pozostałe dwa spadły na trawę, tocząc się w różne strony. Niezrażony chłopiec rzucił się w pogoń za umykającymi owocami. — Po mału, nie rzucaj wszystkich ...

Zamilknęła w samą porę, by nie odczuć skutków kolejnego „co” na własnej skórze. Zabójca odsunął się od niej, przemieszczając z powrotem w stronę stołu. Mimo zadanych ran stąpał miękko — deski prawie nie skrzypiały pod jego stopami, a oddech był niesłyszalny. Nie odzywał się też do niej słowem. Zaję...

Brat Olgierd wyglądał na całkowicie zbitego z tropu, co gorsza, był kiepski w maskowaniu tego odczucia. — Że co? — wydusił, wyraźnie zdziwiony treścią, która opuściła jego usta. Szybko się zreflektował. — Wybacz, bracie, ale czy aby na pewno wszystko w porządku? Jesteś rozpalony. Poproszę siostrę G...

Flatau podniósł się z siedziska, kierując swoje kroki do sekretarzyka. Otwierając dolne drzwiczki mebla, wyciągnął na światło dzienne pucharek i butelkę wina. Mebel musiał być dobrze zaopatrzony lub przynajmniej w kwestii napoju mieli podobny gust — butelka okazała się cidaryjskim, którego sobie za...

Lżejszy o przeszywanicę i napierśnik, a bogaty o czternaście dukatów, Joreg Borgerd udał się do „Bezimiennej” na obrzeżach, gdzie mieli czekać na niego Ratiz i Wielomir, lecz ostatecznie odnalazł tam tylko tego pierwszego. Do gospody udał się szybko, nie przebierając w słowach, za to przebierając s...

Tak jak ostatnio, Vandę Trevedic zastał przy pracy. Rzeźbiony przez stolarkę stół był już na wykończeniu — kobieta dążyła do idealnego wypoziomowania blatu, zanim nałożony impregnat utrwali go w taflę gładką jak szlifowany kamień. Robota nie wyglądała na lekką, lecz pomimo podwładnych do dyspozycji...