Magia

Obrazek

Wszelkie przydatne informacje na temat świata gry, jego zjawisk i zamieszkujących go istot.


Dziki Gon
Awatar użytkownika
Posty: 2400
Rejestracja: 18 mar 2018, 4:22

Magia

Post autor: Dziki Gon » 22 mar 2018, 2:54

Obrazek






Dla większości istot Koniunkcja Sfer okazała się Kataklizmem przynoszącym Chaos i zakłócenie naturalnego porządku między gatunkami. Dla nielicznych okazała się również i błogosławieństwem, dając dostęp do zawartej w żywiołach energii Planów Elementarnych.

Energia ta, zwana Mocą lub aurą, jest siłą przenikającą świat zdolną do tego, aby wpływać na rzeczywistość. Mocy jako narzędzia Chaosu i osnowy samej natury nigdy nie uda się w pełni zrozumieć i okiełznać, choć nie brakuje tych, którzy przeciwstawiają się pędowi świata, zgłębiając jej tajniki. Mają wiele imion, choć najczęściej znani są jako czarodzieje.

Nikt czarodziejem urodzić się nie może, a wiedza o genetyce i mechanizmach dziedziczenia zdolności magicznych wciąż jest niewystarczająca, by kontrolować ten proces. Wiadomo jednak, że osoby takie trafiają się zarówno między szlachetnie urodzonymi, jak i porzuconymi w rynsztokach sierotami. Dzieci wykazujące w młodym wieku potencjał, mogą zostać odkryte przez czarodziejów i same stać się nimi w przyszłości. Wymaga to jednak wielu lat nauki, a także fizycznych zmian. Samo korzystanie z Mocy wpływa na organizm, m.in zaburzając pracę przysadki mózgowej i powodując bezpłodność. Reszta zmian jest planowa — dla prestiżu profesji „poprawia” się adeptów z użyciem magii, eliminując wszelkie wrodzone schorzenia i kalectwa, a nawet korygując ich wygląd. Wszystko, by godnie reprezentowali bractwo i mogli praktykować magię bez powikłań. Naukę rozpoczyna zwykle szkolenie pod okiem mistrza, najczęściej tego, który sam odnalazł kandydata lub został do tego oddelegowany. Po zdaniu wstępnych testów, młodego ucznia czeka wieloletnia edukacja w jednej z magicznych akademii. W przypadku chłopców jest to akademia magii w Ban Ard, zaś dziewcząt w Aretuzie na Wyspie Thanedd. Na ziemiach Nilfgaardu, przyszłych czarodziejów wciela się do cesarskiej akademii magii w Loc Grim. Nie jest to regułą — niektórzy kontynuują kształcenie w prywatnych terminach lub innych, mniej znanych czarodziejskich ośrodkach. Alternatywnym tokiem edukacji, dostępną głównie dziewczętom (z uwagi na fundusz stypendialny), jest wędrówka zapożyczona z systemu cechowego. Adeptka, nazywana wówczas Dwimveandrą, wyrusza w podróż, imając się czasowej praktyki u różnych mistrzów.

Po latach doskonalenia warsztatu powraca ubiegać się o egzamin i promocję. Po pomyślnej promocji na czarodzieja wychowanek akademii może na niej pozostać, ubiegając o stanowisko preceptora lub rozpocząć samodzielną praktykę. Możliwości ma tu szerokie, od oferowania odpłatnych usług z zakresu magii, rezydowania w mieście lub na dworze jako doradca. Wielu bez reszty oddaje się też swoim badaniom.

Nie wszystkim adeptom dane jest zakończyć edukację. Część zostaje wydalona, kiedy ich talent okaże się niewystarczający, lub z powodów dyscyplinarnych. Jako że wielu z nich to dzieci osób majętnych i wpływowych, planuje się im zastępcze kariery w wojsku, dyplomacji i polityce. Dziewczęta tradycyjnie zostają prawniczkami. Wielu odrzuconych zostaje zwerbowanych przez wywiady, pozostali korzystają z wyniesionej wiedzy poza kręgami bractwa — nierzadko jako renegaci, przestępcy i zabójcy.

Ci, którzy w ogóle nie zostali odkryci przez czarodziejów, zostają druidami, kapłanami oraz uprawiającymi „dziką” magię dyletantami — wiedźmami, guślarzami i wieszczymi. Zwykle nieradzącymi sobie z odziedziczoną Mocą i niebezpiecznymi dla otoczenia. Czarodziejskie bractwo stara się zwalczać podobne zjawiska i ograniczać niezrzeszonym dostęp do magii.

Sami kapłani i druidzi wyposażeni w magię są mniejszością. Jednak dzięki swojej wiedzy i dyscyplinie często rozumiejący Moc na tyle, by świadomie ją kontrolować, w intencjonalny sposób, z wykorzystaniem modlitw, medytacji lub transu.

Tradycyjna, przejęta od elfów magia czarodziejów jest nauką i sztuką pozwalająca na korzystanie z Mocy w sposób najbardziej opanowany i wymierny w rezultatach. Rzucenie czaru odbywa się z użyciem formuł w Starszej Mowie oraz ułatwiających kontrolę zaklęcia gestów. Niektóre czary mogą wymagać też składników.

Innym zjawiskiem związanym z magią są osoby nazywane czujnymi lub psionikami. Chociaż ich umiejętności są niemal identyczne z tymi czarodziejów, swoje moce zawdzięczają budowie swoich mózgów. Wyposażone w ponadprzeciętnie rozwinięte półkule, pozwalają im na lepsze niż u przeciętnego człowieka korzystanie z ich zasobów, objawiające się wyczuleniem na aurę i innymi zmysłami. W zależności od predyspozycji i wyszkolenia czujni dysponują zdolnościami percepcji pozasensorycznej: telepatią, teleempatią, prekognicją, a nawet psychokinezą. Ich umiejętności ujawniają się w dzieciństwie lub podczas dojrzewania, a potwierdza się je przy pomocy testów na aktywność magiczną, w większości tymi samymi, którymi rozpoznaje się potencjalnych czarodziejów. Potwierdzony czujny wędruje pod ścisłą kuratelę wyspecjalizowanego maga-preceptora lub do którejś z akademii na obserwację. Zwerbowani w ten sposób czujni są uczeni posługiwania się swymi talentami pod okiem biegłego w zagadnieniach magii umysłu nauczyciela (wyspecjalizowanego czarodzieja lub innego psionika) oraz sposobieni do przyszłej służby — magom lub innym interesom. Większa część czujnych zostaje oddelegowana tam, gdzie ich zdolności są najbardziej potrzebne — na królewskie dwory oraz w szeregi wywiadów. Psionicy szczególnie uzdolnieni (w rozumieniu czarodziejów — niebezpieczni) niemal nigdy nie opuszczają ośrodków szkoleniowych, stanowiąc przedmiot intensywnych badań. Czujni z mniejszym potencjałem nadal muszę liczyć się z wysoką kontrolą, włącznie z uzyskiwaniem pozwolenia na związki i potomstwo. Ewentualne ryzyko wynikające z dziedziczenia podobnego talentu doprowadziło do utworzenia wielu rygorystycznych zakazów w tym zakresie. Po Przewrocie na Thanedd i rozwiązaniu Kapituły, kontrola uległa rozluźnieniu — wielu czujnych zbiegło, a nowi nie są już tak systematycznie wykrywani. Wśród zarejestrowanych czujnych zwykło stosować się trzystopniową klasyfikację. Czujni klasy trzeciej to psionicy, których zdolności dopiero co potwierdzono. Wraz ze wzrostem ich umiejętności mogą ubiegać się o przyznanie im klasy drugiej, którą otrzymają po zdaniu oficjalnego egzaminu, testującego ich biegłość w posługiwaniu się mocami umysłu. Zaliczenie tego sprawdzianu wymaga zazwyczaj kilku lat nauki i nadaje czujnemu oficjalny status „dyplomowanego” psionika — swoisty odpowiednik rangi czarodzieja, który właśnie ukończył studia. Czujni klasy pierwszej stanowią elitę, która potrafi dokonywać niewiarygodnych rzeczy samą siłą samej woli. Nie potrzebują korzystać z gestów ani formuł. Wobec tego nic nie stoi na przeszkodzie, by mogli się opancerzać. Główną przyczyną ich zgonów są jednak nie zewnętrzne obrażenia, lecz wylewy i udary, którymi ryzykują podczas intensywnego użytkowania swych mocy.





Obrazek
Należy też nadmienić, że swobodne uprawianie magii na ulicach Wolnego Miasta Novigrad traktowane jest jako herezja. Magia dopuszczona jest na użytek komercyjny po wykupieniu specjalnej licencji. Wszelka niezarejestrowana działalność magiczna jest ścigana przez tutejsze prawo i kapłanów. Więcej na ten temat w prawie Novigradu.
Ilość słów: 0

Odpowiedz
meble kuchenne na wymiar cennik warszawa kraków wrocław