Kobieta, wiedźma nie zrozumiała wszystkich słów z pierwszej wypowiedzi białowłosej. Wnioskując z jej obojętnej reakcji, miała problem z wyrazami „mój miecz” i „teraz”. Przyglądała się jej wysiłkom ciekawie, nienachalnie. Spoglądała jej rozedrgane kolana, z wolna odnajdujące stabilność, palce pilnie...

[tab]Gdy podszedł bliżej, koń — klacz, z tego co widział, a raczej czego nie widział — zadarł wysoko głowę, zachrapał i zadrobił nerwowo. Zgrabna kasztanka, na nosie miała podłużną, wąską strzałkę zwieńczoną na czole plamą przypominającą księżycowy sierp. Po chwili niepewności dała się pogłaskać, tr...

[tab]— Wasza magnificencjo! — hieromnich parsknął, ni to rozbawiony, ni rozdrażniony. — Do stu piorunów, Cyprianie, słuchają nas tu tylko myszy w ścianach, ja zaś z teologii mam ledwie bakałarza. Zachowaj „encje” na później, kiedy będę ze dwa razy starszy i będę miał dwa razy większą czapkę. O ile. ...

https://vattghern.com/images/lokacje/karczma_pod_misiem_kudlaczem.png Najsłynniejsza karczma na całym Kurwidołku, a właściwie jedyne miejsce, które z braku innych pretendentów w kategorii, w ogóle może uchodzić za knajpę, zgarniając ów zaszczytny tytuł walkowerem. „Pod Misiem Kudłaczem” to centrum ...

— Za drzwiami na lewo i przez sień. Wychodek masz za kurnikiem. Uważaj na rabatki. Marigje, ta niespalona, bez siwizny i o niepodobnych oczach, podsunęła jej krętą lagę, dotychczas podpierającą jedną ze ścian zaciemnionej izby. — Jestem — odparła bez ceregieli i wymijania guślarka, wiedźma, szeptuc...

Deski podłogi zaskrzypiały pod nieznacznym impetem jej upadku. Żebra zakłuły odległym bólem, ręka, którą się podpierała zapiekła pod bandażem. Głowa ciążyła jej niedawnym letargiem i wszystkim, co było przed nim. Stolik był niewysoki, udało jej się dostać do dzbanka bez wstawania, z samego siadu i ...

[tab] Po raz trzeci budzi się całkiem przytomna i w pełni zmysłów , wliczając w to ból zgniatający jej czaszkę i ten pod żebrami, gdy odruchowo próbuje ulżyć nowemu, który odzywa się drętwością w zesztywniałych plecach. Głowa ciąży jej przy poruszaniu, orientuje się, że gruby opatrunek przydaje jej ...

[tab]Kucharka parsknęła śmiechem, ani trochę obruszona obrazowymi wisceraliami. — Pewno nażarty był jako mój baranek! Tedy iście pora nadziewać. Ach, niezłe dziwy te wasze igrzyska… Mówią boże sądy, a ja powiem, nijak tam one bogom miłe. Bogi swoje sposoby mają, by niegodziwych pokarać. Musi tedy by...

https://vattghern.com/images/lokacje/dzielnica_biedoty_ulice.png Staruszka „Klasztorna”, już z sama z siebie uchodząca za miejsce poślednie i niebezpieczne, skrywa w swym obrębie enklawę będącej jej własną parodią i niby ziszczeniem wszystkich niepochlebnych stereotypów — mariażem zbójeckich zaułkó...

[tab]Gwizd poniósł się echem po polanie. Po długiej, jeżącej włosy na karku ciszy Corrynowi zawtórowała wyłącznie krzykliwym „kreecz, kreecz!” przycupnięta gdzieś na gałęzi sójka. [tab]Stojący w cieniu brzóz kasztan poderwał głowę i zastygł z uszami postawionymi czujnie do przodu. Albo nie był stwor...

https://vattghern.com/images/lokacje/enklawa_sw_charyty.png Jedna z głównych siedzib krevitów nad Pontarem. Mieści się tam rezydencja sprawującego pieczę nad wszystkimi świątyniami i monasterami w południowej części Redanii Archimandryty, a także kolegiata, niewielkie sanktuarium i kanonia zamieszk...

https://vattghern.com/images/lokacje/odwach_na_glinnej.png Do dziś po koszarach straży miejskiej na ulicy Glinnej krąży anegdota o klawiszu, który pękł jak barani pęcherz. Zwykle podawana świeżakom razem z pierwszą porcją grochówki. Od tamtej pory miejsce rozrosło się, zajmując zarówno siedzący na ...

https://vattghern.com/images/lokacje/zachodnia_straznica.png Przysadzista baszta strzegąca głównej bramy wjazdowej do Rinde. Wiedzie do niej szeroki, kamienny most zawieszony nad kanałem, a wcześniej tretogorski południowo-wschodni trakt handlowy. Rinde to miasto szczególnie pracujące na utrzymanie...

Z oparu mgieł spowijającego poskręcany las, wyprowadził ją ku wąwozom. Tu opar był rzadszy, lecz wciąż obecny. W przeciwieństwie do poprzedniego uderzał w nozdrza niejasnym skojarzeniem zapachu. Parując znad ciemnej i wilgotnej ziemi, snuł się dnem rozciągającego się przed ich oczami płaskiego paro...

— Wichrzycielu zapasów? — spytał bez konsternacji Codrair, odwracając się ku ścianie poskręcanych konarów przed nimi i odpowiadając jej bez dania sobie czasu do namysłu. — Nie, nie sądzę. Umilkł, widząc jej skupienie i gotowość do strzału, gdy już z łukiem w garści przymierzała się do strzału w nie...