Co tu dużo mówić, Aco nie był przygotowany na żadną ripostę. Na humorze i ciętym języku znał się mniej więcej jak koń na walce mieczem. Na całe szczęście, nim wydusił z siebie jakąś żenującą odpowiedź, wyręczył go nieznajomy. Chcąc ukryć swój zakłopotany wyraz twarzy, zanurzył usta w piwie, zasłani...

– Aż tak łatwo to rozpoznać? – uśmiechnął się słabo pod nosem. Jego głos był wciąż nieco ochrypły, gardło domagało się ukojenia. Karczmarz nie miał w przypadku Aco zbyt trudnego zadania. Włosy oraz ubrania wciąż spowijał kurz i pył traktu, zaś jego oczy oraz postawa zdradzały zmęczenie. W żadnym st...

Aco nie zdołał przykuć, tak pożądanej przez niego, uwagi. Tak naprawdę nie było powodu, aby stało się inaczej. Nie zrobił niczego wyjątkowego, po prostu wszedł do karczmy, ot — kolejny klient. Na wiosce każda nowa twarz budziła emocje, podczas gdy przez Novigrad każdego miesiąca przewijały się dzie...

Miał nie pakować się w kłopoty. Te właśnie słowa szczególnie zapadły mu w pamięć. Oczywiście, jak to zwykle bywa, łatwiej powiedzieć niż zrobić. Kłopoty były o tyle problematyczne, że nie czekały biernie aż ktoś łaskawie raczy je odnaleźć. Buszowały aktywnie po świecie, nawiedzając coraz to kolejne...

Miano: Aco, zwany również Mańkutem Widoczny wiek: Około 30 Rasa: Człowiek Wygląd: Aco na pierwszy rzut oka nie wyróżnia się specjalnie spośród pospólstwa, czy nawet plebsu. Mierzy nieco ponad sześć stóp, zaś wyraźnie zarysowane mięśnie, ukryte pod warstwą szorstkiej, opalonej skóry oraz odciski na ...

To i ja bym poprosił o taką rameczkę.

Chętnie bym sobie pograł. Czy to z graczem, czy to z MG, czy to z MG i z graczem jednocześnie.