Lasota i Daromir wracali do wioski. Zapewne obaj pogrążeni w myślach, gdzie ojciec próbował poukładać w głowie zdobyte wskazówki, a syn zmagał się sensacjami emocjonalnymi. Wojownik nie był usatysfakcjonowany tym dniem, ponieważ niewiele się dowiedział i niewiele osiągnął. Przynajmniej udało się uz...

— To zaszczyt skorzystać z waszej pomocy, więc zapraszamy na miejsce spotkania. Po napisaniu listu przekażemy go pod twoją pieczę razem z brzeszczotem — odpowiedział Strzemiennikowi z nieukrywanym zadowoleniem. Wojownik z otwartością pożegnał się z gospodarzem, nie tylko uściśnięciem dłoni, ale rów...

— Lasota z rodu Wielomira. — Zdradził swoją tożsamość godnie, niemal formalnie, decydując się na lekki ukłon. Patrzył na Ratiza z powagą, traktując jego słowa nie tylko jak obietnicę, ale również furtkę do nawiązania znajomości. Udało się wojownikowi zdobyć pierwszą kartę na ręce, jedną z następnyc...

Lasota głęboko oddychał i często szeptał coś do siebie, kiedy słuchał pozostałych członków konwersacji. Prawda była taka, że był na tyle pijany, iż samo słuchanie nie wystarczało, więc powtarzał cicho wypowiedziane słowa, aby dotarły do jego twardego i zaprawionego alkoholem łba. — Właściwie jestem...

Krasnolud powalił górę sprawnym pchnięciem, którego skuteczność zaskoczyła nawet Lasotę. Ten widział w ciągu swojego życia wielu zaprawionych w bojach weteranów, ale jeno garstka była w stanie zabijać z mocą zdolną przeniknąć gruby pancerz. Imponujące dokonanie wywołało uniesienie brwi człowieka, z...

Być może chybił w pysk elfa, lecz elf się wywalił na głupi ryj. Lasota poczuł satysfakcję i sprawiedliwość życiową. — Cóż. Mój synek teraz wie, jak nie wyprowadzać ciosów — powiedział całkiem szczerze, bez nuty złośliwości czy rasowej nienawiści względem długouchych. — Chłopie, weź się połóż i zost...

Klaskał sam i głośno, nie zważając na zażenowane spojrzenia obserwatorów i zdenerwowane oczy wojowniczki. Kontynuował klaskanie, gdy jego przeciwniczkę zaciągano do medyka, odprowadzając ją wesołym spojrzeniem. Zakończył wiwaty w chwili, w której stracił z pola widzenia zagrożenie, zadowolony z fak...

Wojownik czuł, że tym razem był powiernikiem śmierci. Pani entropii kierowała ręką swego wybrańca, który naznaczał ciało śmiertelniczki karminowym szlakiem prowadzącym do ostateczności. Nie złość czy nienawiść, a pożądanie wraz z radością rozpalało męskie serce. Wielomir widział w przeciwniczce dzi...

Wielką satysfakcję przynosiła Lasocie potyczka, bowiem mężczyzna znajdujący się u bram starości, nadal wykazywał się skutecznością godną potencjału rywalki. Weteran nie czuł upływającego czasu, nie przejmował się pogodą czy nocnym chłodem, w pełni dostrajając duchowe struny na zagranie pieśni bitwy...

Lasota cudem umknął szybkiemu cięciu przeciwniczki. Nie wiedział, ile było w tym szczęścia, a ile własnych umiejętności, jednak wiedział jedno: Rondedaenth była wyjątkowo sprawnym szermierzem, który nie powtórzy drugi raz tej samej pomyłki. Wojownik lekko się uśmiechnął, do siebie, bo wykalkulował ...

Lasota już nie potrzebował przemów, zbędnych słów czy zapewnień. Skazawszy Sekundanta na przelotne trwanie w pozie przekazywania oręża, weteran skorzystał z chwili, chwytając oburącz swe szaty w miejscu rozcięcia materiału. Napiął wszystkie mięśnie, gdy rozrywał ubranie, ukazując się widowni w pełn...

Lasota Wielomir masował szczękę bez litości, zastanawiając się jak ugryźć towarzystwo, żeby te zaakceptowało jego bezpośrednią naturę i zechciało wejść z nim w konszachty. Czasami zaciskał szczęki, jakoby próbował zagryźć wyimaginowany, trudny orzech, przez co dzwonił swym uzębieniem. Rozważania wy...

Wspomnienie o latorośli Lasoty wywołało w nim zmieszanie. Na chwilę spoważniał, jakby alkohol z niego wyparował, żeby zerknąć na kierunek, z którego przybył. Grymas zmartwienia odcisnął piętno na jego facjacie. — Mój chłopak — zaszemrał, otworzył na moment usta, ale zamknął je wraz z niewypowiedzia...

Lasota wiedział jak rozmawiać, ale nie był w tym najlepszy, w szczególności, gdy obcował z nieludzkim gatunkiem, którego szczerze nie znosił. Bezpośrednie ujawnienie swoich intencji wywołało spodziewaną reakcję, elfy nie zamierzały rozmawiać z rasistą. Być może weteran nie był mistrzem retoryki, je...

Kochani, udało się nam zamknąć przygodę w 65 postach. Serdecznie Wam dziękuję za poświęcony czas, zaangażowanie oraz energię, którą wykorzystaliście, aby pisać swoje posty. Sądziłem, że uda mi się szybciej zakończyć zabawę, ale dopiero teraz, osiem miesięcy później, zrozumiałem, że nie będzie to ta...