Dzwonek to i zabrzmiał, ale ze względu na wstęp dla mowy deklamatora. Ten żywo zagarniał gestami tłum i donośnym słowem prowadził uwagę ku sobie. Odziany zdecydowanie schludniej, niż ogół masy pospolitej ludności, zaraz to począł głosić wiadomość powszechną dla ludu Novigradu. Mała grupka chętnych ...

— A mnie wołają Dushan Scult — przedstawił się w odpowiedzi wiedźminowi mężczyzna. — Starszym w tej wsi. Siednijcie sobie, o tu, na przyzbie, a ja cosik na ząb przyniosę. Po tych słowach ruszył nieco chwiejnie do wnętrza, pozostawiając przed chałupą Draugdina wraz z koniem. — Już żeś otrzeźwiał?! —...

— Nie mnie oceniać, pani — odpowiedział Daromir. — Mądrzejszym decydować, głupszym wykonywać. Mężczyzna nie brzmiał przy tym zgorzkniale, ani nie wyglądał na zdenerwowanego. Z obojętnością podzielił się spostrzeżeniem i wzrokiem poszukał miejsa do spoczynku. Kiedy zasiadł na piaszczystym kopcu, rob...

— Ba! Wiadomo! Nawet w Novigradzie nie łatwo tak dobrego jadła dostać! — Poparł zachwyt Luizy Avigdor. — A i piwo Hugo też przednie warzy... O właśnie! Ostatnie słowa woźnica skierował do donoszącej właśnie pełne kufle blondynki. Odebrał swój i od razu opróżnił go do połowy, po czym sapną głośno, r...

Daromir wzruszył ramionami. — Nie pamiętam dokładnie. Chłopstwo wszelką robociznę wykonywać ma w odosobnieniu. A zgromadzenia tworzyć tylko poza granicami wsi. Czy ma to sens, nie mnie decydować. Robotnicy śpią w specjalnych barakach. Nie widzą się z rodzinami. Lenobii trudno było dostrzec cokolwie...

Chłop, zdawałoby się kompletnie pijany, kroczył z wyciągniętą na przód ręką szybko i zadziwiająco prostu. Zanim Draugdin nawrócił swojego konia, gospodarz przekroczył furtę swego obejścia i skierował się w stronę zadaszonej studni. Zanim wiedźmin tam dotarł, chłop zdążył wyciągnąć ze studni pełne w...

— Żeby to jeszcze zaloty były... — powiedziała Cinia w czasie, kiedy Avigdor zebrał swoje rzeczy z podłogi i dosiadł się do Luizy. — Ach, to już się znacie? — zapytała, nie ukrywając kwaśnej miny. — A znamy, znamy — powiedział woźnica, znów szczerząc połamane zęby. Gospodyni fuknęła pod nosem i odw...

Idąc przez izbę Luiza minęła się z dziewką niosącą dzbany, która skinęła jej głową i uśmiechnęła się miło na powitanie. Dzbany wylądowały przed chłopami, którzy zawzięcie dyskutowali o tym, jak to zrobić żeby w tym roku sprzedać wełnę równie korzystnie, jak w poprzednim. Chcąc być blisko ognia, ska...

Oparty plecami o wrota jegomość chciał pochwycić ogłoszenie trzymane w ręce przez Draugdina. Po trzeciej próbie, która nieomal zakończyła się upadkiem, chłop przyparł mocno plecami do bramy, wyraźnie zebrał się w sobie i nie odrywając się od oparcia, machną obiema rękami przed sobą. Jedną udało mu ...

[tab]— Wieś faktycznie zaraz po wojnie posadowiona — odpowiedział na podejrzenia Luizy Avigdor. — Ale stacja od lat tu stoi. To był pierwszy szlak królewskiej poczty, wiesz? Z Tretogoru do Novigradu. [tab]— A dzieje się tyle samo, co i gdzie indziej — podjął. — Trzeba tylko wiedzieć gdzie ucho przył...

Lenobia nie dostrzegła ani nic wyjątkowego, ani magicznego. Daromir prowadził ją powoli przez dalszą część wioski, która już teraz wyglądała jak do cna martwa. Na zewnątrz nie zastali żadnej żywej duszy. Większości chałup miała pozabijane okna, a co poniektóre nawet drzwi. Brak dzieci, odgłosów pra...

Jadąc do bramy dworu Draugdin minął tylko jedną, dość okazałą jak na Srebrny Brzeg, zagrodę. Na przyzbie, ukryty w cieniu, oparty o ścianę, siedział chłop. Drzemał. Leżący przy jego nogach gliniany dzbanek i delikatna, wyczuwalna jedynie dla wiedźmina woń gorzały sugerował przyczynę jego “słabości”...

Wśród łanów zbóż i pastwisk po lewej Draugdin widział około dziesięciu zagród. Dostrzegł też, że po miedzach oddzielających pola szło w stronę mostu kilku chłopów. Każdy dzierżył jakiś kij lub lagę.
Za mostem wiedźmin skręcił w prawo, kierując się w stronę otoczonego murem dworu.

Kiedy wiedźmin podjeżdżał do mostu, dyskutujący chłopi uciszyli się i bacznie obserwowali przyjezdnego spod słomkowych kapeluszy. Draugdin zauważył, że na stojącym obok wózku ułożone było kilkanaście drągów różnej długości. Kiedy wjechał na most, jego medalion targnął się raz na łańcuszku, jednak w...

Draugdin postanowił nie zwlekać. Ruszył od razu w głąb wsi. Jechał główną drogą, prowadzącą od świątyni do mostu i na drugą stronę rzeki. Mijał kolejne zagrody, odprowadzany wzrokiem miejscowych. Z rzadka szczeknął na niego jakiś kundel. Szybko pokonał dystans dzielący go od mostu , przy którym dys...