Rzuciwszy stępioną część ćwiczebnego rynsztunku na podłoże, Elspeth ruszyła za swym pryncypałem w równych abcugach - podle nomenklatury zamkowej, bądź równo i miarowo - wedle języka zwykłych śmiertelników. Tam, gdzie przyspieszał, również z lekka nadbieżała dla wyrównania odległości, a tam, gdzie w...

W pewnych okolicznościach nawet „pudło” mogło uchodzić za swoisty sukces. Dzisiejszą wygraną Elspeth było dotarcie do końca treningu bez uszczerbku na zdrowiu pogarszającego jej obecny stan, to jest bez dodatkowego guza, siniaka, skrętu kończyny ani żadnej innej kontuzji z bogatego repertuaru rzecz...

Nie skomentowała tych reprymend. W milczeniu zacisnęła usta z narastającej pomału złości i pomimo zmęczenia, ruszyła z miejsca z oczami na przeciwniku. Chciałoby się rzec, że uczyniła to sobie na własne życzenie. Gdyby była religijna, można by dopatrywać się w tym jakiegoś elementu ekspiacji za śmi...

Głownie mieczy zadźwięczały ponownie w powietrzu. Cofnięcie w zasłonie, związanie broni. Teraz zmuszenie jego do cofnięcia, związanie. Dobrze, pora na nowo poznany unik. Teraz naprzód nań i wypad, ale nietrafiony, bo sparował pchnięcie i odpowiedział wypadem. Przeszła do obrony, trzy kroki do tyłu,...

Rekapitulując konsekwencje tamtego fatalnego dnia , gdy zażyła srogą dawkę łomotu, bólu i wyrzutów sumienia, Elspeth ostatecznie skapitulowała przed wartkim i bieżącym nurtem życia. Kiedy przekazała swemu szefowi, co przekazać należało, kiedy zszedł już z niej haj po eliksirze ożywienia i poczuła b...

Nieprzytomność była błogosławieństwem. Pozwalała zatonąć w głębinach nieświadomości i pogrążyć się w kłębach niepamięci. Usprawiedliwiała bierność i przerzucała na innych odpowiedzialność za uporządkowanie syfu, który się narobił. Utracona – implikowała konieczność skonfrontowania się z bolesną rze...

„Żadne gusła, tylko osiągnięcia nauki alchemicznej!”, żachnęłaby się Efa w innej interpretacji tej sceny. Na przykład w takiej, w której koda uwzględnia wypowiedzenie tych słów z mieczem trzymanym na gardle pokonanego zbira. Było to jednak marzenie ściętej - w tym tempie eskalacji być może dosłowni...

Gawiedź mawia, że lepiej późno niż wcale. Elspeth bardzo późno, ale jeszcze w ostatnim możliwym momencie uświadomiła sobie wreszcie okrutną prawdę, że toczyła walkę, której nie mogła wygrać. Ścierała się z kimś, kto na co dzień żył z napadania w zaułkach takich jak ten, ze sprzedawania kos pod żebr...

Retoryka Elspeth na zaczepkę interlokutora była z gatunku tych ostrych, a cięty respons przybrał formę ataku mieczem wyprowadzonym tym razem z góry. Mur był blisko, a Efa dążyła do postawienia bandyty pod ścianą, dosłownie i w przenośni. Odzyskanej inicjatywy nie zamierzała marnować na strzępienie ...

Fortuna była dziwką, która nieustannie zdradzała zbyt pewnych siebie kochanków. Gdy napastnik uniknął po raz kolejny wymierzonego weń ostrza i gotował się do kolejnego ciosu, wydawało się, że nad Elspeth naprawdę zawisło widmo kalectwa bądź śmierci. Już szykowała się do parowania jego nieuchronnego...

Efa nawet bez werbalnej sugestii oprycha zdążyła zauważyć, że od momentu, w którym straciła wsparcie Tila, to przestał być jej dzień. Była w defensywie i fortuna zaczęła się od niej odwracać, a sytuacja zmierzała do coraz mniej ciekawego końca, co jej świadomość przyjęła z zaskakującym spokojem, za...

Niby to bezpiece Novigradu zarzucało się brak sumienia, ale Elspeth żywota współpracownika z roboty nie potraktowałaby aż tak z buta w imię jakichkolwiek, nawet czarnych zasad zawodowych. Przeliczyła się, podejrzewając ulicznego śmiecia o posiadanie choćby szczątkowej lojalności przestępczej w rama...

Elspeth poznała w swym życiu wiele trudnych wyrazów, którymi naszpikowany był nadęty żargon akademików i księgi uniwersyteckie. Jednak pomimo całej tej erudycyjnej spuścizny zaśmiecającej jej głowę, nie była w tym momencie w stanie przywołać żadnego z mądrych słów opisujących sytuację równie adekwa...

Efa przeczuwała, że to wreszcie nastąpi, a fortuna nie będzie bezustannie towarzyszyć jej w miejscach takich jak Czerwona. Poczuła, jak ostrze momentalnie zatapia się w skórze jej ramienia, przebija tkankę pod spodem, a następnie cofa się, pozostawiając pod pancerzem nieprzyjemne wrażenie sączącej ...

Na razie Elspeth mogła odhaczyć pierwszą część niezbyt skomplikowanego planu, to jest odsunięcie się napastnika od Tila. Nie popadała jednak w samozadowolenie, bowiem teraz pozostawała do realizacji jego kolejna, trudniejsza faza, a mianowicie unieszkodliwienie oprycha tak, by nie dać się przy tym ...