[tab] Ledwo zbili pięści, ledwo jednooki drab cofnął się do tyłu, a już po chwili przeprowadzał serię silnych i pewnych ciosów w zaskoczonego Lasotę. Ciężko było uwierzyć, że ta paskudna łysa kupa mięsa potrafi się poruszać tak zwinnie, gdy tylko postawi gardę. Najpierw wyprowadził cios jedną, a póź...

[tab] Był świadomy, ale jak dobrze zauważyła Istka, a zaraz później powtórzył jej słowa nieznajomy, niedługo mógł stracić przytomność. Czuł mdłości, wirowało mu w głowie, ciało miał rozpalone, jakby palono w nim węglem, przeszywał go ból fizyczny, którego nie potrafił opisać słowami, ale najbardziej...

[tab] – Prawdę mówicie Panie Lasota. Żona kasztelana Czabora, pochodzi z ofirskiego rodu, choć od dawna mieszka w Północnych Królestwach. Gdyby nie śniada skóra i głębokie ciemne oczy, można byłoby ją pomylić z tutejszą. Jeszcze jak była młodą pannicą została wydana za redańskiego margrabiego, a wię...

[tab] Jadeitowe światło, wpadająca przez otwarte na oścież drzwi jego powiek, zaczęło rozszczepiać się na inne barwy, nabierać ostrości, aż w końcu przybierać znajome kształty. Widział sufit, początkowo kompulsywnie licząc deszczułki, a kątem oka sięgał wzrokiem do szaf kuchennych i pieca kaflowego ...

[tab] – Opowiec o tej swojej Aen Seidhe. Dlacego seście się rostali, jeseli była Ci tak miła? Wies, gcie jej mosna sukać? – Szczerze zainteresował się chłopczyna losem długouchej dziewuchy. Choć był paserem o niepewnej reputacji i niezbyt okrzesanej aparycji, w głębi duszy skrywał człowieczeństwo. P...

[tab] – Na początku był Chaos, prymarna wszechrzecz, która istniała. Pierwotne źródło mocy, z którego wyłoniły się wszystkie obecne istnienia. Nieskończona pustka, która dała początek. Bez Mocy nie było by Natury, przecież jest to oczywiste. Niczego nie słuchałeś na wykładach z filozofii magii?! – W...

[tab] – Co srobicie z chałupą, jusz od was salesy. W sąsiednich domach zalęgli się flisacy i rybiase, mało pseskadzający sąsieci, któsy pilnują swoich nosów. Trochę cuchnie ostrą wonią rybich resztek i mułem, ale da się psyswycaić. Jeśli się dobse z nimi syje, to ci nawet jakiś pstrąg czy krąpik wpa...

Od 16 września do 23 września jestem na wczasach. Nie będę dostępny w tym czasie.

[tab] Stał w słabo oświetlonej izbie jadalnej, gdzie rozgrywała się dramatyczna scena. Na grubo ciosanym drewnianym stole spoczywało martwe cało Asterala, a jego rude włosy przyklejone do spoconego czoła, przypominały gasnący płomień jego własnego życia. Twarz czarodzieja, niegdyś naznaczona liniami...

[tab] Fale nieświadomości uderzyła go, podtapiając, wciągając w głębinę wypartych lęków, zaprzeczonych popędów, wypaczonych pragnień i nieprzebytych traum. Każda kolejna fala niosła ze sobą potok myśli, emocji i wrażeń. Próbował wypłynąć na powierzchnię, unieść się w wodach zapomnienia, ale brakło m...

[tab] – Seście sa barco się martwicie, wsystkim się sajmiemy w swoim casie. Jeden problem mamy jus s głowy. – Wydawał się szczerze zdziwiony zaniepokojeniem Feigra. Sam jednak po chwili ściszył głos. – Tseba sprawnie satseć ślady, a spsedas jego chaty bęcie jednym z tych elementów. Jeseli sniknąłby ...

[tab] — Jestem Asteral von Carlina zwany Piołunem. Jestem czarodziejem, kowalem swojego losu. – Odpowiedział patetycznie stając przed obliczem Śmierci, obliczem Fatum, obliczem Czasu, obliczem Nieodwracalnego i obliczem Chaosu. Wszystkie twarze zlewały się w jedność, choć należały do personifikacji ...

[tab] O tej porze pod Złotym Bluszczem było spokojnie i cicho. Z trawionych ogniem szczap drewna strzelały leniwe iskry, a w pomieszczeniu rozchodził się zapach pieczonego mięsiwa, którym zostali poczęstowani zaraz po wkroczeniu w progi zajazdu. Dziczyzna była polewana syropem sosnowym, który karmel...

[tab] — Nie. Dla nas jest tylko opinią. A ja się z nią nie zgadzam. – Głos ucznia rezonował, powtarzał się echem, nabierał mocy. [tab] Asteral urodził się z darem czarodziejstwa. Był jak nieoszlifowana bryłą obsydianu. Został wybrany przez wdowę i wychowany na czarodzieja. Przesiany jak ziarno od pl...

[tab] Siostra snu, niełaskawa śmierć, enigmatyczna postać wzbudzająca strach i szacunek. Ucieleśnienie nieubłaganego końca. Piasek, w trzymanej w jej wychudłych dłoniach klepsydrze, przesypywał się z jednej komory do drugiej. Ziarna czasu wymykały się, jak oddech każdego śmiertelnika. Niezależnie od...