Teleport
Vatt'ghern
Alchemia to dziedzina synkretyczna — na poły mistyczna, na poły oparta na naukach ścisłych. Łącząc w sobie zróżnicowaną wiedzę, sprowadza się do jednego: zrozumienia materii i jej procesów. Towarzyszy uczonym i czarodziejom, ale także zwykłym ludziom w ich codziennych życiach. Jej owocami są złożone substancje jak eliksiry, ale też bardziej powszechne, jak alkohol czy kosmetyki.
Alchemiczne związki uzyskuje się na drodze łączenia rozmaitych składników: roślin, minerałów, kruszców, a nawet tkanek zwierząt i potworów. Ich selekcja to podstawowe zadanie alchemika. Przy ich łączeniu, poza wiedzą, przydatna jest niekiedy także finezja ruchów — odmierzanie zdobytych lub zakupionych ingrediencji wymaga precyzji i dokładności.
Część eliksirów, szczególnie tych złożonych, to magiczne dekokty wymagające użycia Mocy podczas ich produkcji. Ta może pochodzić zarówno z czarodziejskich modlitw jak i kapłańskich cudów.
... rozpoczyna się od ustalenia działania i parametrów naszego eliksiru/substancji. Jego efektu, siły, długości działania, a także czasu przygotowania. Każdy parametr wpłynie na końcowy poziom trudności uwarzenia naszej mikstury. Stworzenie silnego specyfiku w krótkim czasie będzie wyzwaniem, zaś rozłożenie procesu na kilka dni z pewnością uczyni je łatwiejszym. Samą siłę eliksiru możemy podzielić na sześć poziomów:
1. Leczenie/wywoływanie lekkich dolegliwości. Zwykle najprostsze leki.
2. Słabsze narkotyki, substancje o niewielkim wpływie na otoczenie, średnio złożone lekarstwa.
3. Leczenie/wywoływanie poważniejszych dolegliwości. Mogą występować niewielkie skutki uboczne.
4. Bardziej złożone narkotyki; skomplikowane lekarstwa, pomniejsze magiczne substancje wymagające odrobiny Mocy. Mogą zdarzyć się poważne efekty uboczne.
5. Substancje złożone, do których nie potrzeba magii: skomplikowane lekarstwa o niewielkich skutkach ubocznych, silne narkotyki, śmiertelne trucizny, substancje o znacznym wpływie na środowisko, substancje do uzyskania których potrzebny jest pewien wydatek Mocy.
6. Skomplikowane substancje, do których stworzenia potrzebna jest magia, leki na nieuleczalne choroby o poważnych skutkach ubocznych, niewykrywalne konwencjonalnie trucizny.
Samodzielne pozyskiwanie ingrediencji wiąże się z dodatkowym wyzwaniem. Ich odnalezienie wymaga zwykle dodatkowej wiedzy (np. o roślinach) oraz czasu na ich poszukiwanie. Przy specyficznych zleceniach pomocne mogą się okazać też inne umiejętności. Np. alchemik produkujący kwas do wytrawienia stali na produkcję zbroi będzie miał ułatwione zadanie, jeżeli posiada przynajmniej teoretyczną wiedzę o płatnerstwie.
Według jednej z powszechniejszych teorii, na większość otaczających nas związków składa się określona kombinacja tzw. podstawowych substancji alchemicznych — umownie sklasyfikowanych substratów występujących w danym składniku: roślinie, tkance czy minerale. Dokonując ich ekstrakcji i syntezy w warunkach laboratoryjnych, można tworzyć z nich niemal dowolne substancje: lekarstwa, trucizny, narkotyki, a nawet materiały wybuchowe.
Proces ten wciąż podlega badaniom i doskonaleniu. Nie wystarczy zmieszać kilku substratów, by powołać do życia nową materię — często wymagana jest obróbka przez określoną reakcję — materia łączy się ze sobą według pewnych reguł, które pozostają zgłębianiu.
Poniższa lista zawiera niektóre składniki znane w tej części Kontynentu. Uporządkowano je według zawartości podstawowej substancji. Stężenie jest zwykle proporcjonalne do rzadkości składnika — jeden kwiat dwugrotu może zawierać aż trzy jednostki rebisu. Dysponujący aparaturą oraz umiejętnościami alchemicy potrafią dokonywać również ekstrakcji podstawowej substancji ze składnika. Przyspiesza to jego wiązanie, a więc samo warzenie mikstury.
Warto mieć na uwadze, że każdy składnik, prócz zawierania w sobie substancji podstawowej, posiada swoje indywidualne właściwości. Stąd też może być również wykorzystywany samodzielnie lub łączony z innym o podobnych właściwościach dla ich synergii. Np. neutralizujące trucizny ziele siężygron może być składnikiem ekstraktu-odtrutki. Jako źródło Vermilionu w recepturze na złożone antidotum może zwiększyć jej skuteczność, jeśli nie wejdzie w konflikt z innym składnikiem. Specyfika tworzenia eliksirów z substancji bazowych dopuszcza sytuacje, w których kilka składników o podobnych właściwościach połączone stworzy środek o zupełnie różnych, np. lekarstwo z trujących składników. Alchemik na podstawie własnej wiedzy lub korzystając z receptury, wie jakie substancje i w jaki sposób je łączyć.
1 jednostka Quebrithu z 1 jednostką Aetheru. Możliwa kombinacja: Podgrzaną (poniżej wrzenia) wodą książęcązalać przesączony roztwór rtęci
po krystalizacji w proporcjach 3 do 1 na korzyść tej pierwszej. Nie wdychać oparów! Przeprowadzać proces w masce ochronnej lub w mocno przewiewnym pomieszczeniu.
Uwagi: W zastępstwie powyższego sprawdzi się również sok z cytryny, ale odbarwia pergamin, nadto zdradza oczywistym zapachem.
Niektóre ze środków mogą również wymagać określonej bazy do ich stworzenia. W zależności od ich przeznaczenia: cieczy (alkoholu, filtrowanej wody, kwasu, itp.), tłuszczu (sadła, pasty, wosku) czy proszku (saletry, chlorki, zamorskie mieszanki).
