Ustrój oraz prawo Novigradu

[Dziki Gon]

W imię Kreve światłość królestwom niosącego i w imię Wiecznego Ognia,
co ku chwale miasta Novigradu płonie! My Jego Wysokość Radowid III, król redański etc.; Jego Wysokość Cedric, król temerski, mahakamski, pontarski, soddeński, etc.; Jego Świątobliwość Hieronimus, hierarcha Novigradu i Najwyższy Strażnik Wiecznego Ognia; Pragnąc w sprawie miasta Novigradu rozstrzygnięcia poczynić, które z prawami boskimi i królewskimi w zgodzie by stały i bratobójczym waśniom kres by kładły; Zgodziwszy się na króla temerskiego pośrednictwo i ustaliwszy, że postanowienia zjazdu tego będą przez Nas i następców Naszych szanowane po wsze czasy;

Postanawiamy co następuje:


Z mocy i życzenia Jego Królewskiej Mości króla Redanii ustanowione zostaje z grodu Novigradzkiego, jego portów, podgrodzi i siół służebnych 25 mil od ołtarza w Świątyni Wiecznego Ognia we wszech kierunkach mierząc Wolne Miasto Novigrad. A gdyby granica szła w poprzek sioła którego, tedy całe sioło z polami jego Wolnemu Miastu Novigradowi się należy. Wolne Miasto Novigrad w koronie redańskiej zostaje, przeto władca jego wasalem króla Redanii po wsze czasy będzie i hołdy jemu należne składać będzie, jako i trybut należny płacić będzie, a wojsko wystawiać, o czym insze artykuły stanowić będą. Takoż królowie Redanii po wsze czasy tytułu protektora novigradzkiego używać będą. Z mocy i życzenia Jego Królewskiej Mości króla Redanii pełne władztwo nad Wolnym Miastem Novigradem hierarcha Novigradu otrzymuje, od Jego Świątobliwości Hieronimusa poczynając. Hierarcha Novigradu hołd złożywszy królowii Redanii w Tretogorze, namiestnikiem z królewskiej łaski się staje. Takoż każdemu wybranemu hierarsze uczynić należy i w każden raz na tron redański nowego króla wstąpienia. Jako i po każdym na tron wstąpieniu Wolne Miasto Novigrad królów przyjmuje, a Rada i cechy hołd mu składają i klucze do miasta wręczają. Namiestnikostwo Wolnego Miasta Novigradu dożywotnim będzie, a nieodwołalnym. Władztwem mu oddanym hierarcha z Radą podzielić się podle odwiecznych miasta zwyczajów może, jeno przed swym suzerenem zawsze samojeden występować będzie.
Wolne Miasto Novigrad kompanię zaciężną nie mniejszą niż 100 zbrojnych wystawiać będzie, co ją król Redanii pod swój sztandar w każden czas wojny zawezwać może.
Wolne Miasto Novigrad co roku trybut królowi Redanii płacić będzie, każdą setną koronę dochodów swych do królewskiego skarbca oddając. Insze profity królowi przynależne najdalej za trzy miesiące najdalej ustalone będą, a co lat 10 za królewską i hierarchy zgodą zmieniane być mogą.
Wolne Miasto Novigrad w stanie wojny się znalazłszy, pod protekcją króla Redanii będąc, przez wojska królewskie wspomożone będzie i jeno w czas wojenny wojska królewskie w Wolnym Mieście Novigradzie przebywać mogą. Jednakowoż okręty królewskie w portach Wolnego Miasta Novigradu stać na redzie mogą.
Jeśliby hierarcha Novigradu umowy i traktaty z inszymi królestwami zawierać miał wolę, nie inaczej jak za pośrednictwem i zgodą króla Redanii poczynić to może. Król Redanii tedy w tych umowach partycypował i gwarancji swych udzielał będzie. Jeno umowy z królestwami inszymi handlu i ceł dotyczące królewskiej zgody wymagane nie będą.
Traktat ten nieważny będzie, jeśliby Wolne Miasto Novigrad przeciw suzerenowi swemu zbrojnie wystąpiło, takoż jeśliby król Redanii, król Temerii i hierarcha Novigradu jednogłośnie na jego zniesienie zgodę wyrazili.



Co niniejszym wyciśnięciem pieczęci i podpisami własnymi potwierdzamy. Działo się to na Zamku w Wyzimie w wigilię Lammas 1065 roku.

Radowid III Cedric Hieronimus Brunckhorst

► Pokaż Spoiler

Powyższy tekst został zapożyczony z podręcznika gry fabularnej Wiedźmin: Gra Wyobraźni.

[Dziki Gon]

W Wolnym Mieście Novigrad podstawowym panującym ustrojem jest teokracja. Choć o koronowanej głowie krainy mówi się od lat „władca Redanii i Novigradu”, a termin „Wolne Miasto” pozostaje niemal pustym oficjałem, nawet świeckie królewskie wpływy muszą liczyć się w jego murach z nienaruszalną dominacją przedstawicieli kultu Wiecznego Ognia. Najwyższą władzę w grodzie sprawuje hierarcha, zaś drugą najważniejszą osobą po nim jest jego namiestnik, pełniący tym samym funkcję zastępcy oraz kamerlinga na czas pustego tronu pomiędzy sukcesjami.

Hierarcha posiada nieograniczony autorytet i sprawuje swoje funkcje dożywotnio lub do czasu ewentualnej i będącej niezwykle rzadkim precedensem abdykacji. Obsadza on wszystkie cztery stanowiska Rady Świętego Płomienia, wybierając spośród członków Kolegium. Po każdej zakończonej sukcesji nowy hierarcha wybierany jest przez zgromadzone Kolegium na posiedzeniu zwanym konklawe, odbywającym się w Wielkiej Szpicy.

Członkowie Rady odpowiadają za poszczególne struktury władzy: sądownictwo, politykę zewnętrzną oraz wewnętrzną, administrację grodu. Są to najwyżsi, wraz z namiestnikiem, urzędnicy w Novigradzie. Mogą oni jednak zostać w każdej chwili odwołani lub zdegradowani przez hierarchę, który posiada nad nimi pełne zwierzchnictwo.

Skład Kolegium Elektorów to dwudziestu pięciu uhonorowanych arcykapłanów, którzy, tak jak Hierarcha, sprawują swój urząd dożywotnio, do czasu abdykacji lub nominacji do Rady Świętego Płomienia. Zakres ich wpływów rozciąga się na administrację poszczególnych okręgów, rozszczepiających się następnie na dziesięć regionów każda. Po zakończeniu piastowania stanowiska przez któregokolwiek z członków, Kolegium dobiera kolejną osobistość spośród Patriarchów.

Okręgi administracyjne podlegają właśnie Patriarchom. Duchowni ci powoływani są niekiedy przez samego Hierarchę, w przypadku rzadkiego precedensu, lub i zazwyczaj przez Radę ― za przyzwoleniem Hierarchy ― spośród reprezentantów danego regionu.

Kanonicy, zwani Reprezentantami, odpowiedzialni są za zarządzanie najmniejszymi spośród okręgów ― regionami. Do okręgów przynależą poszczególne świątynie oraz kaplice Wiecznego Ognia, a także przynależący do nich kapłani. To spomiędzy ich kongregacji wyszczególnia się reprezentantów, stawiających tym samym pierwsze kroki ku pięciu się po szczeblach kościelnej hierarchii. W rzadko spotykanych instancjach kanonika nominować do swej funkcji może Kolegium.

Kapłani ― duchowni podlegający kanonikom, spośród których tych drugich wyłania się drogą nominacji przez wspólnotę. Zajmują się oni modłami, obrządkami, roztaczaniem opieki nad wiernymi oraz poszczególnymi świątyniami, a także odprawianiem cotygodniowych celebracji ku czci Wiecznego Ognia. Stanowią duchowe oparcie oraz autorytet dla pospólstwa i mieszczaństwa wszystkich krain Kontynentu, do których zawędrował kult.

Klerycy, zwani z rzadka akolitami, to najniżsi rangą słudzy wiary. Są to zazwyczaj młodzi mężczyźni, u progu rozpoczęcia praktyk po ukończeniu Seminarium ― akademii świątynnej, prowadzonej przez zstępujących ze swych stanowisk proboszczów oraz przez biskupów, której zarządzanie spoczywa na barkach Kolegium.

Laicy ― wszystkie osoby nieduchowne oraz te, które dopiero rozpoczęły naukę w Seminarium.

[Dziki Gon]

§ Bramy miejskie pozostają otwarte od wschodu do zachodu słońca, a na noc zamykane. Podróżni, którzy nie posiadają stosownego upoważnienia, mogą przeczekać noc na Przedmieściach do czasu ponownego otwarcia miasta.



§ Przez wzgląd na zagrożenie pożarem, żadna kuźnia ni zakład rzemieślniczy wyposażony w hutniczy piec nie może stanąć wewnątrz miejskich murów w odległości większej niż 50 prętów novigradzkich od głównego garnizonu straży ogniowej. Ponadto każda kuźnia i zakład rzemieślniczy w tymże obrębie obciążone zostaną podatkiem na straży ogniowej utrzymanie.



§ Takoż z powodu ryzyka pożaru zabrania się rozstawiania kramów tuż przy magazynach towarów w porcie.



§ Każdy wpływający lub wypływający z miasta okręt ma obowiązek poddać się rejestracji, podając banderę, nazwę, typ jednostki, uprzednio odwiedzony port, nazwisko kapitana oraz wykaz wiezionych towarów. Kapitan winien jest dokonywać rejestracji osobiście, stawiając swój okręt na kotwicy za Bramą Portową przed falochronami, a samemu szalupą płynąć do baszty Smoczy Łeb. Po spisaniu rejestru przydzielone zostaje miejsce do cumowania, w które statek zostaje odholowany za pośrednictwem czekającej na nadbrzeżu galery (usługa wliczona w opłatę portową). Wtedy wyznacza się również miejsce do rozładunku, który zostanie skontrolowany pod kątem zgodności z rejestrem przez urzędników celnych. Do czasu zakończenia procedury oraz uiszczenia opłaty za towar (wynoszącej pięć procent jego wartości), zakazuje się jakiegokolwiek przeładunku oraz transakcji z wykorzystaniem zawartego w rejestrze towaru. Analogiczną jest procedura wyjścia z portu, polegająca na sprawdzeniu wszystkich kwitów z opłatami portowymi oraz skontrolowania ładowni.



§ Wszystkie umowy handlowe są nieważne, o ile nie zostały potwierdzone w Komorze Handlowej Urzędu Portowego lub w Ratuszu. Każda większa transakcja musi zostać tam zgłoszona, zaprzysiężona przez obie strony, opodatkowana (sprzedający płaci dziesięć procent od zysku) i zaksięgowana. Jako potwierdzenie otrzymuje się stosowny kwit, który lza zawsze mieć przy sobie na wypadek kontroli. Jeżeli zaś ta ostatnia wykaże, że transakcja nie została zgłoszona, towar konfiskuje się jako nielegalny, a kontrahenci zostają ukarani grzywną pod groźbą więzienia.



§ Oficjalną walutą obowiązującą na terenie Wolnego Miasta jest korona zwana novigradzką. Wszelkie transakcje oraz podatki winny uiszczane być właśnie w niej.



§ Zgodnie z prawem novigradzkim, na całym Kontynencie honorowanym, ustanowione jest, że aby weksel był ważny, konieczne jest umieścić na nim datę, miejsce wystawienia oraz podpis wystawcy.



§ Każda transakcja na giełdzie może być dokonywana wyłącznie za pośrednictwem maklera będącego jednocześnie Członkiem Gildii Kupieckiej. Każdy wypracowany na spekulacji zysk obciążony jest podatkiem wynoszącym dwadzieścia od stu.



§ Szanując wolę i postanowienia minionych Hierarchów, nakazuje się, aby bordele, lombardy oraz domostwa nieludzi mieszczące się w zabytkowej części miasta oznaczać czerwonymi lampionami.



§ Postanawia się także, że w zgodzie ze starodawnym obyczajem, każdy siódmy dzień tygodnia ustanowiony jest świątecznym, służąc wypoczynkowi oraz oddawaniu czci Wiecznemu Ogniowi.



§ Niech wszem wobec będzie wiadome, że uprawianie magii na ulicach miasta oraz w obrębie świątynnych murów traktowane będzie jako bluźnierstwo i z całą surowością karane. Praktykowanie czarów tolerowane będzie wyłącznie na użytek komercyjny, w zaciszu własnego domostwa lub pracowni. Parający się czarostwem winien wcześniej zarejestrować swoją działalność oraz uzyskać stosowną licencję, której utrzymanie kosztować go będzie dodatkowy podatek zwany różdżkowym.



§ Dniami świątecznymi ustanawia się też kolejno Imbaelk (7 lutego), Birke (23 marca), Belleteyn (1 maja), Midaëte (19 czerwca), Lammas (3 sierpnia), Velen (23 września), Saovine (1 listopada), Midinvaerne (24 grudnia). Takoż tydzień Kreve (16-23 czerwca). Najważniejszymi świętami, podczas których urządzone zostaną procesje a handel w mieście wstrzymany, będą Dzień Lądowania (25 lutego) oraz Dzień Wielkiej Świątyni (14 sierpnia).



§ Każdemu bractwu oraz cechowi kupieckiemu przydziela się kawałek muru wraz z basztą, których winien bronić oraz utrzymywać ich arsenał, oraz wystawiać własne patrole wspomagające straż świątynną Jego Świątobliwości.



§ Prawo miasta gwarantuje wolność wyznania oraz swobodę jego praktykowania, jednako bluźnierstwo lub herezja przeciw Wiecznemu Ogniowi podlegać będzie karze, z karą śmierci włącznie.



§ Karą za wszczynanie burd lub dopuszczenie się bójki w miejscu publicznym będzie 24 dni w zamknięciu oraz deptanie kół w żurawiach portowych. Defraudacja majątku publicznego skutkować będzie torturami, grzywną oraz przepadnięciem mienia rodziny. Za kradzież przewidziany jest stryczek, za morderstwo człowieka — kara gardłowa, w zależności od stanu pozwanego (stryczek, ścięcie, ćwiartowanie, zaćwiczenie lamią). Zamordowanie nie-człowieka podlega grzywnie ustalonej podług uznania sędziów. Herezję karze się stosem.



§ Strażnicy świątynni porządku publicznego pilnują oraz interweniują w przypadkach zakłócenia porządku lub uchybienia majestatowi Wiecznego Ognia, lub czci Jego Świątobliwości. Ich obowiązek jest także egzekwowanie praw handlowych, ściąganie zaległego podatku, lubo eksmisja kupców, którzy rozkładają stragany bez stosownego zezwolenia. Wolno im także uzyskiwać wstęp do każdego w mieście interesu, by nawiedzić go gwoli sprawdzenia porządku, uczciwości czy higieny.