Przez dłuższą chwilę żaden wiew nie płynął wokół nich. Cisza, zwykle nieobecna wśród lasu, który zawsze i zewsząd odzywał się rozmaitymi głosami, zdawała się być tu intensywna jak nigdzie indziej. Dziwne, niejasne wrażenie drażniło jej błędnik, zmuszało serdeczny palec do mimowolnego drgania. Mogła...

Było doprawdy niezwykłym jak dalece gęba Matweja potrafiła odmienić się w przeciągu kilku sekund i pod wpływem słów przybysza. Z ciemnej i ogorzałej w pobladłą tak, że gdyby zasiadł teraz ze znienawidzonymi „panami młynarzami” przy jednym stole, śmiało mógłby uchodzić za jednego z nich. Ci ostatni ...

Krasnoludzkie towarzystwo wysłuchało wnikliwej wypowiedzi Egona, popijając w ciszy miód i przeczesując długie, gęste brodziszcza. Enzo, nabiwszy drewnianą fajkę, pykał z niej teraz w milczeniu, tworząc białe obłoki, przykrywające i odkrywające na zmianę skupione twarze, każde co do jednej o surowyc...

Ruta raz jeszcze obrzucił krasnoluda krótkim, bystrym spojrzeniem, po czym wzruszył lekko ramionami i przeszedł przez próg oraz do porządku dziennego nad wyglądem szewca. — No, jak powiecie, tak będzie, mistrzu! — podsumował, prezentując w uśmiechu pożółkłe zęby i raźno pomaszerował do warsztatoweg...

Wykidajło odetchnął zauważalnie, słysząc odpowiedź Zerrikanki i ruszył przodem, oglądając się jeszcze dwa razy, czy Xaleandre rzeczywiście za nim podąża. Za nią z kolei bez słowa poszła Święta Trójca, na samym końcu zaś Gia, mruknąwszy wprzódy, że to strata czasu. Łasica na jej ramieniu pisnęła cic...

Zgromadzeni przy stojącym na uboczu stoliku nieludzie naraz uciszyli konspiracyjny szept, gdy zbliżył się do nich kupiec i z dozą nieufności staksowali go wzrokiem. Ich nieufność jednak zmyła się w jednej chwili, tak szybko jak zdążyła się pojawić. Zastąpiła ją maska łaskawości i industrialnej życz...

[tab]Cyprian szedł zatopiony w refleksji, bez pośpiechu, chłonąc bezwiednie wzrokiem to czubki swoich wysłużonych chodaków, to mieniący się wszystkimi odcieniami lata oszyjek wąwozu: porowate pnie drzew, chruśniaki, paprocie, poskręcane, guzowate korzenie wyrastające z piaszczystych skarp, splecione...

Przewidywania Baldwina okazały się słuszne, za drzwiami stał klient. Był to Ruta, bardziej wygadany z dwójki braci, których szewc miał przyjemność — bądź też nie — poznać przed pięcioma dniami. Tak jak ostatnio, miał na sobie wymięty surdut i połatany kaszkiet, który zdjął grzecznie z łepetyny, gdy...

Gia uśmiechnęła się na komentarz Zerrikanki i zapewne byłaby odwzajemniła uprzejmość, wprzódy zapytawszy wojowniczkę o jej własne miano, gdyby nie rozwój sytuacji — coraz mniej sprzyjającej nawiązywaniu znajomości. Słysząc słowa i akcent Xaleandre, strażnik westchnął i pokiwał głową sam sobie. — Ta...

Kramacz przytaknął, naraz wyjął spod lady zgrzebło. — Będzie razem osiem denarów — powiedział, nie kryjąc radości na widok monet, które Hamir wyłożył za towary. Dziad zręcznie zgarnął je sękatymi paluchami z obskrobanego drewna i z wielką życzliwością wysłuchał dalszych pytań klienta. — Karmy. Karm...

Dziad zerknął na wziętą obrożę. — Dobra skóra i wybór tak samo dobry. Będzie pięć denarów. Nie był to jednak koniec zapotrzebowań Hamira. Wziąwszy na siebie odpowiedzialność za psy myśliwskie Sir Jerdala, należało je również wykarmić. Biorąc pod uwagę, że nikt poza chłopakiem nie przejmował się sta...

Kraina snu otworzyła przed Baldwinem swe podwoje prędko i chętnie, jak hojnie opłacona kurtyzana uda. Ledwie krasnolud przyłożył głowę do poduszki, a już chrapał. I śnił. Znów stał w kolejce IV Urzędu Podatkowego Wolnego Miasta Novigrad, próbując dostrzec numery na kantorkach. Ponownie nic mu z teg...

— Bracia — potwierdził Angus, wypinając dumnie pierś. — Myśmy są Święta Trójca! Obrońcy rodzaju ludzkiego, pokorni słudzy Kreve, bracia w wierze i towarzysze broni. Wieści o naszych czynach są szeroko znane... choć jeszcze nie w tej okolicy. Ale to się rychło odmieni, zapamiętajcie moje słowa, drog...

Nieznajomy nie spieszył się z odpowiedzią. Zanim udzielił im jednej, wyciągnął przed siebie ramię, a siedzący nad portalem ptak zareagował na gest, sfruwając na odsłonięty spod rękawa karwasz. Nie czyniąc sobie zbyt wiele z obecności przybyszów, obcy gładził wolną dłonią myszołowa. Jego urodziwe i ...

Goric nie mówił nic przez chwilę. Minę miał zakłopotaną, jakby właśnie przyłapano go na oszukiwaniu w kości. Wyraz twarzy krasnoluda uległ szybkiej zmianie po jej słowach. Wówczas popatrzył na nią niechętnie i jakby niepewnie. I ewidentnie żałując niedawnej szczerości. — Nie o to się rozchodzi. — K...