[tab]Najstarszy pijaczek, prawem wieku i stanu wątroby mianujący się samozwańczym hersztem bandy, zamemłał językiem, wbijając w Rudolfa spojrzenie nieskażone trzeźwą myślą od co najmniej zeszłego półwiecza. Pokiwał głową ze zrozumieniem. Niemniej, wstrzymać należało płonne nadzieje, kiwał nią też, g...

Przesunąwszy się, by wykluczyć Codraira z linii strzału, ponownie obrała monstrum na cel, zwalniając napiętą cięciwę. Ghul, przypadłszy do ziemi, naprężył cherlawe, zwieńczone pazurami kończyny z zamiarem dosięgnięcia błyskającego klingą elfa. Rząd kłów w jego spotworniałym, z grubsza ludzkim oblic...

— Dziwne myśli kłębią ci się w głowie — stwierdziła wiedźma, jak gdyby była w stanie wyczuć jej pełne pretensji spojrzenie. — Jeszcze dziwniejsze sny. Przyjęła od wiedźmy podane jej jadło. Jadło przyjęło się również, nieskażone wczorajszą niestrawnością, po tym, jak przypomniała sobie, że miała ape...

[tab]— Nie mamy — odparła sucho kobieta. — Przyjechałam bryczką, jeśli będzie trzeba, najmiemy jakąś znowu. A jeśli nie, mam pieniądze, powinno wystarczyć na dwa podjezdki. Oraz dla ciebie, Rudolfie. Przyjmiesz je, jeśli nie chcesz mi uczynić przykrości. Naraziłeś się dla nas, choć nie musiałeś, tak...

[tab]— Wielu. Ale nie ty — powtórzył za kapłanem starszy duchowny, tonem, z którego nawet Cyprianowi trudno było wyczytać prawdziwe intencje, a który następnie rozpłynął się całkowicie, ustępując miejsca pogodnej jowialności. — Co sprowadza mnie do powodu, dla którego porwałem cię w ten urokliwy zak...

— Ja też mam. Nie trzeba mi twoich — odparła na deklarację stanu majątkowego oraz ofertę dziewczyny. Nachyliła się obejrzeć odsłonięty opatrunek, upstrzony kilkoma zaschniętymi plamami świeżej krwi. Mimowolnie pokręciwszy głową na ten widok. — Źle się goi. Czym ci to zrobili? Trójgraniastym sztylet...

[tab]Zastał ich, zaiste, w ulokowanym na piętrze mieszkaniu Dönitza, dokładnie tak, jak powiedział pan Orfeo. Egona zgarbionego na drewnianym zydlu przy stole, Annę stojącą nad nim w prostej, wełnianej sukni i ostrożnie przemywającą opatrunkiem umoczonym w jakimś ostro woniącym spirytusem specyfiku ...

Sigile i heksy, jak żywe robaki zawiły się pod jej powiekami, wygrzebane z gleby dawno niepielęgnowanej części ogrodu jej pamięci. Czarnej jak spalona ziemia wokół chałupy. Gdzieś w progu izby, łudząca niby zjawa z dawnych czasów, zamajaczyła jej Rina, jej gospodyni, dzierżąca w ręku miotłę z powią...

Należało oddać Emmerlingowi, że zignorował wywołaną do tablicy słabość białowłosej w sytuacji, w której niejeden nie odmówiłby sobie satysfakcji czy zjadliwości. Szpicel wytrwał w błogim spokoju, wciąż ciesząc się porannym słońcem. Co samo w sobie mogło zostać uznane za niemal równie irytujące. — N...

[tab]Pokonywali szerokie, brukowane aleje, wąskie, pylące lub błotniste od pomyj uliczki, rozkładające się cegła po cegle bramy oraz zawieszone nad kanałem rzecznym mosty objuczeni jak muły i pocący się w czerwcowym słońcu, które rozegnało chmury ponurego poranka. Pogodny dzień ożywił Novigrad, głów...

Emmerling przymknął obydwie powieki, obracając twarz ku słońcu. Nim udzielił odpowiedzi, dał sobie chwilę, by pocieszyć się jego promieniami. Ton, choć zaiste niezachęcający, nie zbił go jednak z pantałyku ani nie sprawił, że zaczęła mu się udzielać narastająca w białowłosej niecierpliwość. — Załóż...

— W kamieniołomie? — powtórzył Emmerling natychmiast zapadając w zamyślone milczenie. — Tak, zapewne tak. Twój… Twój towarzysz dosiadał wierzchowca innej maści. Z trudem. — Trudno obejść się bez wierzchowca — skonstatował w głos szpicel, gdy się podnosiła. Niby do niej, choć koło niej. Pokiwał też ...

[tab]Klacz niosła lekko, dziarsko, dzielnie zadzierając głowę. Corryn odnalazł się w siodle naturalnie, jego sztywne z początku członki szybko same dociekły — nie, raczej przypomniały sobie — dokładnie co mają robić, a smagający twarz przyjemny wiaterek na krótką chwilę zdołał oderwać myśli półelfa ...

Szerokie, wyglądające tępe pazury, zdatne przy rozgrzebywaniu mogił w sposób niepojęty i nieuchwytny dla jej percepcji minęły obracającego się tuż przed pyskiem ghula Codraira, żywego i nieuchwytnego niby żywe srebro. Niby żywe srebro, choć ognistym poblaskiem, błysnęła dzierżona przezeń klinga, kt...

Podłoże, na którym stała było mieszaniną, użyźnionej, parującej gleby oraz drobnych kości. Najbliższą zasłoną była ta utkana z mgieł wokół nich, z bardziej materialnych — pień zakruczonego drzewa nieopodal. Łowczyni osadziła szyp na cięciwie, przymierzając się do strzału. Skupienie jej wzroku balan...