Dzika plaża

[Dziki Gon]

Kawałek wybrzeża wolny od rybackich chat i innych szczątków cywilizacji. Nawet trupy wrzucane do kanału przez miastowe gangi jeno z rzadka wypływają tu na falach. Porośnięte rozkołysanymi od bryzy trawami wydmy łagodnymi pagórkami przechodzą w jasny piasek plaży, upstrzony drobnymi muszelkami. Morze wyrzuca na brzeg wodorosty i uczepione ich kraby, niosąc zapach soli i wszechobecny szum, zagłuszający echa pobliskiego miasta.

[Xaleandre]

Szczerze mówiąc Xaleandre niezbyt już przejmowała się tym co zostanie tutaj uznane za osobliwe, wszak sama była chodzącą osobliwością, większą i bardziej umięśnioną niż prawie wszystkie kobiety i znaczna część mężczyzn, których tu spotykała, o ciemniej skórze, z piórami wplątanymi we włosy, cóż więc za różnice zrobi kogut jako wisior? Szczególnie taki, który najwidoczniej nawoływał do Xaleandre. Chyba dobrze będzie go mieć przy sobie jak najbliżej.
Weszła na niewielkie wzniesienie skąd roztaczał się widok na plażę. Dziwny odgłos utrzymywał się jeszcze przez jakiś czas by wzmóc na sile i potem zaniknąć kompletnie. Z tego miejsca właśnie mogła zobaczyć Gię, która zdążyła już nawet wejść do wody w poszukiwaniu swojego zwierzątka. Xaleandre cieszyła się, ze ją znalazła, i już i tak zaczęła zmierzać w kierunku plaży, szukając jakiegoś zejścia, które nie byłoby daleko, ale i nie skończyło się na przykład skręceniem karku podczas schodzenia. Nie było słychać co Gia mówi, wiatr zagłuszał jej słowa. Do czasu, bo w poewnym momencie wydała z siebie mrożący krew w żyłach wrzask. Xaleandre spojrzała na dziewczynę potem na stwora, który spowodował ten okrzy. Wyciągnęła saberrę po czym zbiegła w kierunku Gii tak szybko jak umiała. Udało się jej sprawnie zbiec i szybko znalazła się przy potworze. Nie traciła czasu, nie chciała wszak stracić elementu zaskoczenie i zaatakowała go od tyłu. Kiedy była już na tyle blisko, że wiedziała, że to ma sens, wyskoczyła czy też wysunęła się szybk do przodu, jednocześnie zadając pchnięcie saberrą, mniej więcej na takiej wysokości i w okolice gdzie przeciwnik powinien mieć serce, a przynajmniej człowiek by miał. Miała nadzieję, że siła jaką do tego użyła będzie wystarczająca. Ale w duchu przygotowywała się już by zaatakować kolejny raz w zależności od sytuacj, to w jaki sposób zaatakuje.

► Pokaż Spoiler

Testowana umiejętność: Walka bronią
Stopień trudności: 6
Modyfikator trudności: 0
Liczba wymaganych sukcesów: 2

Xaleandre rzucił 2d6:

Miejsce trafienia:*

Xaleandre rzucił 2d6:

Zadawane obrażenia:**

Xaleandre rzucił 1d6:

(+2xSiła)

+ 2 za manewr (Patinando)

Wysiłek - 2PW

*Rzut brany pod uwagę tylko w przypadku powodzenia testu na umiejętność Walka bronią.
**j.w.

[Kościej]

► Pokaż Spoiler

Testowana umiejętność: Walka wręcz
Stopień trudności: 6
Modyfikator trudności: 0
Liczba wymaganych sukcesów: 2

Dziki Gon rzucił 3d6:

Miejsce trafienia:*

Dziki Gon rzucił 2d6:

Zadawane obrażenia:**

Dziki Gon rzucił 1d3:

(+1 + 2xSiła)

*Rzut brany pod uwagę tylko w przypadku powodzenia testu na umiejętność Walka wręcz.
**j.w.

[Dziki Gon]

Skarpa, choć wysoka, miała łagodne, piaszczyste zbocze, po którym Xaleandre na poły zbiegła, na poły się ześlizgnęła. Nie zatrzymując się, błyskawicznie złapała równowagę i w kilku susach znalazła się przy potworze. Wkładając w pchnięcie cały zebrany po drodze impet, dźgnęła go w okolice lewej łopatki.
A przynajmniej tak sądziła, celując.
Stwór obrócił się w mgnieniu oka, zgarbił i uskoczył przed ciosem, wydając z siebie nienawistny skrzek. Saberra przebiła parne powietrze i nic poza tym. Nie napotkawszy zaś oporu, siła pchnięcia zachwiała Qalaminą. Zaskoczenie trwało u świetnie wyszkolonej wojowniczki może z pół uderzenia serca, ale dokładnie tyle samo potrzebowało oślizgłe monstrum, by odwdzięczyć się jej pięknym za nadobne. Długie, uzbrojone w potężne szpony łapsko mignęło siną smugą.
Xaleandre poczuła szarpnięcie, a w chwilę potem rozlewające się po ramieniu ogień i krew.

► Pokaż Spoiler

Szpony utopca zadają Xaleandre 10 obrażeń (- 1 od pancerza ) na lewe ramię.

► Pokaż Spoiler

[Xaleandre]

Xaleandre udało się zeskoczyć sprawnie i szybko, myślała, że jej własna szybkość i zaskoczenie wystarczy by pozbyć się lub przynajmniej zranić potwora. Wydawało się jej, że uderzy w miejsce, w które celowała. Była bardzo zaskoczona, kiedy to się nie udało, a jedyne co przecięła to było powietrze. Pozwoliła sobie na zbyt długie zaskoczenie, nawet jej reakcja wydawać by się mogła szybka, była jednak niewystarczająco szybka.
Poczuła szarpnięcie pazurów potwora, a potem ból i po jej ramieniu popłynęła krew z rany oraz ogień. Wiedziała, że musi opanować sytuację, zacisnęła więc zęby, starając się przynajmniej na razie nie zwracać uwagi na ból, wiedziała, że da radę wykrzesać z siebie jeszcze jeden atak. Teraz albo nigdy. Natarła przed siebie, trzymając broń w drugiej ręce, która jeszcze nie krwawiła.

► Pokaż Spoiler

Testowana umiejętność: Walka bronią
Stopień trudności: 6
Modyfikator trudności: 0
Liczba wymaganych sukcesów: 2

Xaleandre rzucił 2d6:

Miejsce trafienia:*

Xaleandre rzucił 2d6:

Zadawane obrażenia:

Xaleandre rzucił 1d6:

(+2xSiła)

Wysiłek - 2PW

*Rzut brany pod uwagę tylko w przypadku powodzenia testu na umiejętność Walka bronią.
j.w.

[Dziki Gon]

Zaatakowała jak żmija, nie zważając na ból, krew ani strach. Saberra wgryzła się zachłannie w długie, chude łapsko, jakby chciała wyssać zeń szpik. Xaleandre poczuła jak brzeszczot szoruje po kości, zobaczyła jak struga ciemnozielonej posoki znaczy piach.
Monstrum zaskrzeczało przeraźliwie, gniewnie. Szarpnęło się w tył, nie przestając syczeć. Na jego pozbawionym emocji obliczu o rybich oczach Zerrikanka nie dostrzegła niczego, ale w owym skrzeku wychwyciła jakby karykaturalne echo strachu. Wizg mógł nieznacznie przywodzić na myśl ranne, przerażone konie na polu bitwy. Ale tylko nieznacznie.
Wtem, Xaleandre posłyszała jeszcze jeden wrzask i zobaczyła jak w stronę potwora leci... srebrny puchar. Zaraz potem drugi, również w akompaniamencie bojowego okrzyku, po nim zaś butelka z ciemnego szkła, która roztrzaskała się o cielsko topielca, nie uczyniwszy mu specjalnej szkody, za to znacznie go rozproszywszy.
— No chodź, obesrańcu! — krzyknęła Gia, wymachując rękami i zachodząc potwora od flanki. — Na co czekasz! Tutaj jestem!
Stwór zaskrzeczał znowu i rzucił się na dziewczynę. Ta, wyczekując odpowiedniego momentu, przypadła do ziemi. Szpony przejechały jej po grzbiecie, wzbijając w parne powietrze garść kłaków z wypełnienia absurdalnie kolorowego kubraka. Zdołała jednak czmychnąć potworowi między nogami i nie oglądając się za siebie pognała ku skarpie, krzycząc:
— UCIEEEKAAAJ!

► Pokaż Spoiler

Xaleandre trafia krytycznie zadając przeciwnikowi 8 obrażeń na lewą kończynę.

► Pokaż Spoiler